در پى اثبات و احقاق حق خويش مبنى بر ارث بردن از پدر خويش (و ديگر اينكه اصولا فرزندان انبياء نيز از پدران خويش ارث مى‏برند. ) به آيات ذيل استدلال كرده‏اند:

1 - «وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ ... »[1] [ (حضرت) سليمان از (پدر خويش، حضرت) داود ارث برد. ]

2 - «. . فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ... »[2] [(حضرت زكريا به خداوند سبحان عرضه داشت:) بارالها از جانب خود فرزندى به من عطا كن تا از من و از آل يعقوب ارث ببرد ...]

3 - «يُوصِيكُمُ اللَّـهُ فِي أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ‏...»[3] [ خداوند به شما در مورد فرزندانتان چنين سفارش و توصيه مى‏كند كه براى پسران دو برابر سهم دختران قائل شويد. ]

4 - «. . إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِين‏‏»[4] [ (بر شما واجب گشته، هنگامى كه يكى از شما را مرگ در رسد، ) اگر چنانچه چيز خوبى (اموال) از خود به جا گذارده، براى پدر و مادر و نزديكانش به طور شايسته وصيت كند، اين حقى است ‏بر گردن پرهيزكاران (كه بايستى از عهده‏اش برآيند). ]

دو مورد اول تصريح داشت كه فرزندان انبيا از پدران خويش ارث مى‏برند و دو مورد اخير نيز بر اساس شمول و عموميت آنها نسبت‏ به فرزندان انبياء در اثبات مطلب دلالتى واضح دارند.

[1] . سوره نمل، آيه 16.

[2] . سوره مريم ، آيه 5.

[3] . سوره نساء، آيه 11.

[4] . سوره بقره، آيه 180.