امّ‌سلمه عرض كرد یا رسول الله! فرهنگ قرآن، محاوره قرآن، ادبیات قرآن مذكرانه است. همه جا سخن از ﴿الَّذِینَ﴾ است. خب مستحضرید كه طرز محاورات ادبی غیر از رعایت كردن آن نكات مذكر و مؤنث است. ما هم الآن می‌گوییم مردم انقلاب كردند، مردم به اذن الهی حافظ نظام الهی‌اند، این مردم، در برابر زن‌ها نیست. آنكه در برابر زن‌هاست مردان است نه مردم، وقتی می‌گوییم مردم در تظاهرات، در نماز جمعه، در راهپیمایی شرکت کردند، یعنی اعم از زن و مرد.

این ﴿الَّذِینَ﴾ ها كه در قرآن كریم است به معنی مردم است نه مردان، چون امّ‌‌سلمه طبق بعضی از نقل‌ها این مطلب را به عرض حضرت رساند، ذات اقدس الهی این آیه را مبسوطاً نازل كرد.

یك آیه طولانی هم هست، فرمود: مردان مسلمان و زن‌های مسلمان، مردان مؤمن و زن‌های مؤمن، كه ایمان، درجه‌ای بالاتر از اسلام است. مردان قانت و خاضع و مطیعِ مستمر، و زن‌های خاضع و قانت و مطیع مستمر.

قنوت؛ همان خضوع و خشوع و پذیرش حكم و فرمان الهی است ﴿وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ ﴾ صدق در عمل و صدق در فعل است. همین‌ كه در آیة23 فرمود: ﴿ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّـهَ عَلَیهِ ﴾ صادقِ در قول، صادقِ در فعل ﴿ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ﴾ این مسئله صبر غیر از سكوت است این صبر مثل نماز جزء واجبات ماست.

ما در نظامی زندگی می‌كنیم (یعنی نظام دنیا)،كه مدبّر خداست، مدیرعامل خداست، مجری خداست، او دارد امور را می‌گرداند. ما كه نمی‌دانیم چه چیزی مصلحت است چه چیزی مصلحت نیست.

گاهی ابتلا به ثروت است، گاهی ابتلا به فقر است، گاهی ابتلا به سلامت است، گاهی ابتلا به مرض است. این حالات گوناگون رفت و آمد است. اگر چیزی چند صباحی برای ما ناخوشایند بود ما نباید فوراً جزع بكنیم برای اینكه او دارد ما را اداره می‌كند زیرا در هر زمان و زمینی هم یك آزمون خاصی است.