حضرت فاطمه3 در مورد شخصیت خود از رسول خدا سندها داشت. جمله معروف «فاطمةُ بضعةٌ منّی» بر سر زبان‌ها بود و یا عبارت پیامبر؛ هر كه فاطمه3 را اذیت كند مرا اذیت كرده، همگان شنیده بودند. بدین سان بسیار شگفت آور بود كه با وجود آن همه سخنان احترام آمیز رسول خدا نسبت به فاطمه3، به او اهانت كنند و یا او را تحقیر نمایند.

ابوبكر پس از خطبه حضرت فاطمه3 در مسجد به بالای منبر رفت، و سخنان ركیكی درباره او گفت. پناه بر خدا از تكرار آن كلمات! او را نعوذ بالله به روباه پیری تشبیه كرد كه شاهد او دم او می‌باشد. و هم گفت فاطمه3 برای اثبات حقانیت خود به ضعیفه‌‌ها متمسك شده و از زنان یاری می‌طلبد… .[1]

ام سلمه به دفاع برخاست و معترضانه گفت آیا درباره فردی چون فاطمه3 این سخنان رواست؟ او كه روز تولد ملائكه او را در بر گرفتند در خور این سخنان است؟ آیا رسول خدا فاطمه3 را از میراث محروم كرده و به او خبر نداده؟ وای بر شما زود است بر خدا وارد شوید و ثمره تلخ كردار خود را بچشید (و بر اثر این سخنان ابوبكر مقرری ام سلمه را قطع كرد).[2]

البته ابوبكر بعدها از كار و تلاش خود علیه فاطمه3 پشیمان بود و در دم مرگ گفته بود من سه كار را انجام داده ام كه ای كاش نمی‌‌دادم: … ای كاش وارد خانه فاطمه3 نمی‌‌شدم اگر چه علیه من به جنگ می‌ایستادند…[3]

[1] . الزهراء3، ص 362.

[2] . همان منبع، ص 363.

[3] . ریاحین الشریعه، ج1، ص 286.