آیت‌الله العظمی سیدشهاب‌الدین نجفی مرعشی; (وفات یافته شهریور 1369 شمسی) در خاطرات خود، نمونه‌ای از عنایت حضرت فاطمه معصومه3 به ایشان را نقل کرده‌اند.
این مرجع تقلید شیعه در بیان این کرامات می‌گویند:
روزگاری که جوان‌تر بودم، روزی بر اثر مشکلات فراوانی که داشتم، از جمله می‌خواستم دخترم را شوهر دهم، ولی مال و ثروتی نداشتم تا برای دخترم جهیزیه تهیه کنم، با ناراحتی به حرم حضرت معصومه3 رفتم، و با عتاب و خطاب در حالی که اشک‌هایم سرازیر بود گفتم: «ای سیده و مولای من، چرا نسبت به امر زندگی من اهمیت نمی‌دهی؟ من چگونه با این بی مالی و بی‌چیزی دخترم را شوهر دهم؟»
سپس با دلی شکسته به خانه برگشتم، حالت غشوه (کشف) مرا فرا گرفت در همان حال شنیدم در می‌زنند، رفتم و در را باز کردم، شخصی را دیدم که در پشت در ایستاده، وقتی مرا دید گفت: «سیده تو را می‌طلبد».
با شتاب به حرم رفتم، وقتی که وارد صحن شریف آن حضرت شدم، چند کنیز را دیدم که به تمیز کردن ایوان طلا اشتغال داشتند، از سبب آن پرسیدم، گفتند: اکنون سیده می‌آید، پس از اندکی حضرت فاطمه معصومه3 آمد، در حالی که در شکل و شمایل، مانند مادرم فاطمه زهرا3 بود(چون جده‌ام زهرا3 را سه بار قبل از آن، در خواب دیده بودم) نزد عمه‌ام حضرت معصومه3 رفتم و دستش را بوسیدم، به من فرمود: ای شهاب! کی ما در فکر تو نبوده‌ایم، که ما را مورد عتاب قرار داده و از دست ما شاکی هستی، تو از زمانی که به قم آمدی زیر نظر ما و مورد عنایت ما بوده‌ای.
وقتی که از خواب بیدار شدم، فهمیدم که نسبت به حرم حضرت معصومه3 اسائه ادب کرده‌ام، همان دم برای عذرخواهی به حرم شریفش رفتم، از آن پس حاجتم برآورده شد و در کارم گشایشی صورت گرفت، و مشکل زندگیم حل و آسان گردید.[1]
و اما اینکه چرا حضرت معصومه3 را کریمه اهل بیت نامیده اند، ایشان نقل می کنند که من برای یافتن قبر حضرت زهرا3 به راز و نیاز پرداختم تا اینکه شبی در خواب وجود مقدس امام صادق3 را دیدم، فرمود بنا بر مصالحی قبر مادرم باید مخفی باشد، بر تو باد به کریمه اهل بیت فاطمه معصومه3.
شكى نیست كه داشتن حق شفاعت و رسیدن به این مقام عظیم، شایستگى لازم را مى‌‌طلبد چرا كه خداوند شفاعت كسانى را می‌‌پذیرد كه ماذون و مجاز از طرف او باشند؛ «مَن ذَا الذى یَشفعُ عِندهُ الّا بِاِذنِهِ».[2] یعنى: «كیست كه نزد او شفاعت كند جز به فرمان او». و این اذن به كسانى داده می‌‌شود، كه به مرتبه عالى از قرب الهى و بندگى خالصانه پروردگار رسیده باشند كه در راس آنها انبیاء و ائمه معصومین: هستند و بعد از آنها این بندگان خالص حق و اولیاء مقرب درگاه خدایند، كه هر كدام در حد مقام و درجه معنوى خویش، شفاعت دارند «از علماء و شهداء و فرزندان شایسته امامان معصوم:».
از جمله كسانى كه به شفیعه بودنش در روایات و آثار دینى تصریح شده است، فاطمه معصومه3 است:
امام صادق7 می‌‌فرماید: « تدخل بشفاعتها شیعتى الجنه باجمعهم ».[3] یعنى: به شفاعت او (فاطمه معصومه) همه شیعیانم وارد بهشت خواهند شد.
و در زیارت نامه آن حضرت – که از امام معصوم7است- گفته مى‌‌شود كه: «یا فاطمه اشفعى لى فى الجنه ». و این خود نشان دهنده شان و مقام بسیار عظیم آن شفیعه روز جزا است چنانچه در فراز دیگرى از زیارت مخصوص آمده است كه: « فانّ لكِ عندالله شأناً من الشّأن ».[4] یعنى این كه ما از تو طلب شفاعت مى‌‌نماییم به خاطر این است كه تو در محضر الهى شان و منزلت وصف ناپذیر دارى، كه بر خاك نشینان این عالم قابل تصور نیست، و تنها خدا و پیامبر و اوصیاء طاهرینش بر آن واقفند.
[1] . قبسات، ص 101.
[2] . سوره بقره، آيه 256.
[3] . سفينه البحار، ج 2، ص 376.
[4] . بحار، ج 102، ص 266.
