قرآن در آیه؛ ﴿وَاذْكُرْنَ مَا یتْلَی فِی بُیوتِكُنَّ﴾. فرمود این خانه، خانه عادی نیست این ﴿فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّـهُ أَن تُرْفَعَ﴾ است. در سورة مباركة «نور» گذشت كه این خانه كه خانه سنگ و گِل نیست. اینجا آیات حكمت است، آیات معارف است، جای تردّد فرشته‌هاست جبرئیل امین، سایر فرشته‌ها می‌آیند، وحی می‌آورند، پیام الهی را منتقل می‌كنند. این ﴿فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّـهُ أَن تُرْفَعَ﴾ را شما در مكان مصلّی می‌بینید؛ كه كجا انسان نماز بخواند ثواب دارد، ثواب كجا بیشتر است، ثواب كجا كمتر است.
ایشان می‌فرمایند: ما نصّ خاصی نداریم كه حرم چقدر ثواب دارد. اما فقها به بركت آشنایی به قرآن و عترت، حرم اهل بیت با این‌كه قبرستان است، نماز خواندن در قبرستان هم مكروه است، اما این نه تنها مكروه نیست، در جوار قبر معصوم بلكه از خیلی از مساجد بالاتر است. از مسجد قبیله، از مسجد محله، خدا نام اینها را به نام خود ملحق كرد. قبر اینها را به خانه خود ملحق كرد.
خب چرا نماز خواندن در حرم این قدر ثواب دارد، مثل مسجد است با اینکه در قبرستان است، برای این‌كه اینها حیات و مماتشان لله است. اگر چنین موجودی شد اینها در بیت وحی و نبوّت تربیت شدند؛ ﴿فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّـهُ أَن تُرْفَعَ﴾ خواهد بود، آن‌گاه مسجدالحرام می‌شود جزء ﴿فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّـهُ﴾، حرم نبوی می‌شود این‌چنین، اعتاب مقدسه ائمه این‌چنین، حرم كریمه اهل بیت حضرت معصومه3 می‌شود این‌چنین. می‌شود ﴿فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّـهُ أَن تُرْفَعَ﴾.
به همسران پیامبر فرمود: شما در چنین بیتی هستید؛ ﴿وَاذْكُرْنَ مَا یتْلَی فِی بُیوتِكُنَّ مِنْ آیاتِ اللَّـهِ وَالْحِكْمَةِ﴾ آنجا ﴿وَیعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ﴾[1]است. در سورة مباركة «آل‌عمران» هم فرمود: ﴿مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن یؤْتِیهُ اللّـهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ﴾[2] گاهی آیات است و حكمت، گاهی تعلیم است و تزكیه، این معارف علمی و عملی از غیب به اینها می‌رسد. فرمود: اینجا جای وحی و نبوّت است، جای تردّد فرشته‌هاست. اینها را تلاوت كنید، درك كنید، باور كنید، عمل كنید، و منتشر كنید؛ ﴿وَاذْكُرْنَ مَا یتْلَی فِی بُیوتِكُنَّ مِنْ آیاتِ اللَّـهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ لَطِیفاً خَبِیراً﴾ لطف الهی، عنایت الهی از یك سو، آگاهی الهی از سوی دیگر، می‌داند چه آیاتی، چه حكمتی را نازل بكند.
[1] . سورة بقره، آية 129؛ سورة آل عمران، آية 164؛ سورة جمعه، آية 2.
[2] . سورة آل عمران، آية 79.
