ای به قم آفتاب قلب جهان

دخت موسی سلاله قرآن

عمه و دخت و خواهر سه امام

مادر کل عالم امکان

تو به چشم ائمه زهرایی3

بعد زهرا3 به قدر و عزت و شان

زینب دوم بنی الزهرا3

عمه چار حجت یزدان

هم وجودت کریمه عترت

هم ولایت حقیقت ایمان

فیض فیضیه از کرامت توست

شهر قم از تو گشته مهد امان

حرم یازده ولی خدا

حرم توست ای سپهر مکان

مدح تو ای ملیکه هستی

وصف تو ای یگانه دوران

نه توان با هزار دست نوشت

نه توان گفت با هزار زبان

صحن تو مسجد الرسول همه

حرم امن توست کعبه جان

پدر و مادرم به قربانت

نه، همه جان عالمت قربان

کوثر کوثر رسول خدا

عصمت عصمت الله منّان

قم جلال مدینه پیدا کرد

تا نهادی قدم به دیده آن

گشت روز ورود تو در قم

روز عید کرامت و احسان

روز عید نزول رحمت‌ها

روز عفو و عنایت و غفران

اهل قم از برای استقبال

همه با دسته گل شدند روان

مرد و زن دور محملت گشتند

اشک شوق همه ز دیده روان

قم دل از گلشن بهشت گرفت

محملت بس که گشت گل باران

همه گفتند فاطمه3 در حشر

پای بنهاده ای گنه کاران

حرمت شیعیان قم ز تو کرد

ستم اهل شام را جبران

کاش زینب3 به قم سفر می‌کرد

تا نمی‌دید آن همه طغیان

اهل قم کی برند مهمان را

گه به بزم شراب و گه زندان

جای تو بیت موسی خزرج

جای زینب3 به گوشه ویران

دور تو عالمان فقه و اصول

دور او ابن سعد و شمر و سنان

دور تو دسته‌های گل در دست

دور او سنگ بود و زخم زبان[1]