و اما کذب در کردار و اعمال آن است که؛ در ظاهر اعمالی از او سرزند که دلالت کند بر خوبی باطن او، و باطن او از آن بی خبر بوده باشد، یعنی؛ باطن او موافق ظاهر نباشد و صدق در آن، این است که؛ باطن و ظاهر یکسان و مطابق بود. یا باطن از ظاهر بهتر و آراسته‌تر باشد و این مرتبه از صدق، اشرف و افضل از صدق در گفتار است.

و از این جهت پیامبر مکرراً این مرتبه را از حضرت آفریدگار مسئلت می‌نمود.[1]

[1] . محجهٔ‌ البیضاء‌، ج8، ص 145، و احیاء‌العلوم ، ‌ج4، ص 334.