گرچه مقام عصمت از گناه، و مصون بودن از لغزش‌ها (در عین قدرت بر خطا)، مقامى است خاص انبیاء عظام و اوصیاء آنان، به ویژه چهارده معصوم پاك شیعه:؛ ولى بودند كسانى كه به دلیل طاعت و بندگى مخلصانه پروردگار و اطاعت و پیروى كامل از رهروان راه پاكى و وارستگى، به درجه‌اى از تقوى و طهارت روحى رسیدند كه از معاصى و رذایل اخلاقى دور مانده و دامن روح و جان خویش را از ناپاكى‌‌ها زدودند.

فاطمه معصومه كه خود پرورش یافته مكتب ائمه طاهرین: و یادگار صاحبان آیه تطهیر است، نمونه عالیى از طهارت و پاكى است به حدى كه خاص و عام او را به عنوان معصومه لقب داده‌اند، چنانچه حضرت رضا فرمود:

« من زار المعصومة بِقُـم كَمَـن زارنى ».[1]

یعنى: كسى كه «فاطمه معصومه» را در قم زیارت كند مثل آن است كه مرا زیارت كرده باشد. و در یكى از فرازهاى زیارت دوم حضرت آمده است كه: «السلام علیك ایتها الطاهرة الحمیدة البرّة الرشیدة التقیة النقیة»[2] ؛ «سلام بر تو اى پاكیزه و ستایش شده، نیكوكردار و هدایت شده، پرهیزگار وارسته».

[1] . ناسخ التـواريخ، ج 7، ص 337.

[2] . انوار المشعشعيـن، نـوشته شيخ محمد علـى قمـى، ص 211.