پاسخ: سعید از ماده سعادت، به معنی فراهم بودن اسباب نعمت و شقی از ماده شفاوت و به معنی فراهم بودن اسباب گرفتاری و مجازات و بلاست.

معنی ظاهری این حدیث این است که: سعادتمند کسی است که در شکم مادر سعادتمند باشد و محروم از لطف خدا کسی است که در رحم مادر محروم باشد. که رسول خدا فرمود: «الشقی من شقی فی بطن أمه و السعید من سعد فی بطن أمه…»[1] 

قالت فاطمه: « ان السعید، کل السعید، حق السعید من احب علیّا فی حیاته و بعد موته.»

فاطمه3 فرمود: همانا سعادتمند (به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.[2]

دو دیدگاه مهم در تفسیر این حدیث وجود دارد:

[1] . متقی هندی، ‌کنزالعمال، ‌ج1، ‌ص 491، 107، ‌نشر مدرسهٔ‌الوفاء بیروت.

[2] . شرح نهج البلاغه ج2، ‌ص 449 مجمع الزوائد، ج9، ص 132.