رسول خدا مظلومیت حضرت فاطمه3 را پیش بینی كرده و رهنمودهای خود را از پیش به او داده بود. بر اساس آن چه كه صاحب كشف الغمه می‌نویسد: پیامبر روزی به فاطمه3 فرمود:
دخترم، تو پس از من مورد ستم قرار خواهی گرفت و مورد استضعاف واقع خواهی شد. آن كس كه تو را اذیت كند مرا آزار داده، و آن كس كه تو را به خشم آورد مرا به خشم آورده، كسی كه به تو جفا كند به من جفا كرده، هر كس از تو ببرد از من بریده، آن كس كه به تو ستم كند به من ستم روا داشته، آن كس كه تو را شادان كند مرا مسرور كرده، آن كس كه به تو پیوند مهر داشته باشد به من پیوند دارد، زیرا تو از منی و پاره تن منی، و جان من و روح منی، از ستمكاران امتم بر تو به خدا شكوه می‌كنم.[1]
براساس سند دیگری، رسول خدا در حین مرگ گریست، و در پاسخ علت گریهاش فرمود: بدان خاطر است كه از اشرار امتم به آن‌ها ستم می‌رسد. گوئی می‌بینم كه دخترم فاطمه3 پس از من اسیر ظلم و ستم می‌شود و فریاد پناه خواهی می‌زند و كسی از امتم او را كمك نكند.[2]
و هم در سخن دیگری خطاب به حضرت فاطمه3 فرمود: قسم به آنكس كه مرا به حق مبعوث كرده عرش خدا از گریهاش می‌گرید، و هم آنچه از فرشتگان آسمان‌ها و زمین و ما بین آن دواند از گریهاش به گریه می‌آیند.[3]
[1] . كشف الغمه، ص 148.
[2] . بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 43، ص 156.
[3] . همان منبع.
