در آیات فوق در مورد دوزخیان می‌گوید: آن‌ها در آن «زفیر» و «شهیق» دارند.

در معنی این دو کلمه ارباب لغت و مفسران احتمالات متعددی داده‌اند، بعضی گفته‌اند. «زفیر» به معنی فریاد کشیدنی است که با بیرون فرستادن نفس توام باشد، و «شهیق» ناله توام با فرو بردن نفس است.

بعضی دیگر «زفیر» را به آغاز صدای الاغ و «شهیق» را به پایان آن تفسیر کرده‌آند که شاید با معنی اول زیاد تفاوت نداشته باشد.

و به هر حال این هر دو صدای فریاد و ناله کسانی است که از غم و اندوه ناله سر می‌دهند، ناله‌ای که تمام وجود آن‌ها را پر می‌کند و نشانه‌ نهایت ناراحتی و شدت عذاب است.

باید توجه داشت که «زفیر» و «شهیق» هر دو مصدرند و زفیر در اصل به معنی بار سنگین بر دوش گرفتن است و چون چنین کاری سرچشمه آه و ناله می‌شود به آن زفیر گفته شده، و شهیق در اصل به معنی طولانی بودن است، همان گونه که به کوه بلند «جبل شاهق» می‌گویند و سپس به ناله‌‌های طولانی اطلاق شده است.