گره گشایی از مشكلات مردم بدون فوت وقت در سیره ائمّه اطهار: مصادیق فراوان دارد. هرگاه كسانی در جامعه دچار مشكل شده، برای رفع آن به محضر ائمّه هدی: می‌آمدند، آنان بی درنگ در جهت رفع مشكلات و گرفتاری‌های آنان اقدام می‌كردند و اجازه نمی‌دادند گره گشایی از مشكلات مردم به تأخیر افتد و فرصت‌ها از دست بروند.

از امام باقر7 روایت شده است كه حضرت علی7 هنگام گرمای روز، به خانه بر می‌گشت كه زنی را مشاهده كرد كه از شوهرش شكایت داشت. امام فرمود: صبر كن تا از گرمای هوا كاسته شود. آن زن عرض كرد: اگر دیر كنم آتش غضب شوهرم شعله‌ورتر می‌شود. امام علی7 سرش را تكان داد و قسم یاد كرد كه بی درنگ حق مظلوم را بستاند و به یاری وی بشتابد و مشكل وی را حل نماید. از این رو، همراه وی به راه افتاد.

وقتی به درِ خانه آن زن رسید، شوهرش را، كه مردی جوانی بود، به ترس از خدا و عدم آزار واذیت زنش فرا خواند. جوان از سخنان امام برآشفت. اما در این هنگام، وقتی دید مردمی كه از آنجا می‌گذرند، به حضرت علی7 سلام می‌كنند، فهمید كه این شخص امیرالمؤمنین7 است. به همین دلیل، به دست و پای حضرت افتاد و از گناه و لغزش خویش بخشش خواست، آن‌گاه حضرت به زن فرمود تا داخل منزل برود.[1]

چنان كه ملاحظه می‌شود، تعجیل در حل مشكلات مردم، به روشنی از این حدیث فهمیده می‌شود، آن گونه كه حضرت علی7 تحمّل هوای گرم را بر خویش هموار كرد و اقدام به حل عاجل مشكل آن زن نمود.

[1]. همان، ص 122.