صبر نمونه‌های مختلفی دارد كه از آن جمله صبر و استقامت در مقابل مشكلاتی است كه انسان در حصول آن از خود اختیاری ندارد ولی در دفع آن مختار و صاحب اراده می‌باشد مانند آزار و اذیتی كه از سوی جاهلان و سفیهان بر فردی وارد می‌شود. خداوند در قرآن كریم بارها و بارها پیامبر6را امر به صبر در مقابل اذیت و آزار قولی و فعلی افراد سفیه نموده است. این آیات در حقیقت عاملی است برای ایجاد روحی بزرگ در افراد مؤمن و مسلمان تا در پرتو آن با وقار و سنگینی تمام از كنار آزار دیگران گذر كنند:

﴿وَاصبـر عَلی ما یقُولُون وَاهجُرهُم هجرا جَمیلا﴾؛[1] 

«و بر طعن و یاوه گویی كافران و مكذبان صبور باش و به طرز نیكو از آنان دوری گزین.»

در روایتی وارد شده است كه امیرالمؤمنین7 مشغول خواندن نماز صبح بود كه ابن كواء از پشت سر آن حضرت با صدای بلند این آیه قرآن را تلاوت كرد:

﴿لَقَد اوُحی الیك وَالی الَّذین من قَبلكَ لَئن اَشـرَكتَ لَیحبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكوننَّ الخاسـرین﴾؛[2] 

«و همانا بر تو و بر رسولان پیش از تو چنین وحی شده كه اگر به خدا شرك آوری عملت را محو نابود می‌گرداند و سخت از زیانكاران خواهی گردید.» 

و مرادش از تلاوت این آیه این بود كه به علی7 بگوید نمازت باطل است چرا كه جهت خودنمایی و ریاء نماز برپا می‌كنی، كسی كه عبادت خود را جهت ریاء و خودنمایی برپا كند مشرك است پس نماز تو باطل است. امام بار اول كه ابن كواء این آیه را تلاوت كرد ساكت گشت و به این آیه قرآن گوش فرا داد. و ابن كواء برای بار دوم نیز این آیه را تلاوت كرد، امام7 به احترام قرآن هم چون بار اول سكوت اختیار كرد و به آیه قرآن گوش فرا داد. ابن كواء برای بار سوم تلاوت خویش را تكرار كرد و امام این بار نیز چون بار اول و دوم سكوت اختیار كردو پس از استماع آن این آیه را تلاوت فرمود:

﴿فَاصبـر انَّ وَعدَالله حَقّ وَلا یستَخَفَّنَّكَ الَّذینَ لا یوقنون﴾؛[3] 

«پس صبر پیشه كن كه وعده خدا حق و حتمی است و مراقب باش كه مردم بی علم و یقین مقام حلم و وقارت را به خفّت و سبكی نكشانند.»[4] 

[1]. سوره مزمل، آیه 10.

[2]. سوره زمر، آیه 65.

[3]. سوره روم، آیه 60.

[4]. مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 113.