أبو بكر بعد از به خلافت رسیدن در خطبه‌‌هایی كه برای صحابه ایراد كرده، با استفاده از كلمه «ولی» خود را «ولی امر مسلمین» خوانده است.
بسیاری از بزرگان اهل سنت، نخستین خطبه ابوبكر را این گونه نقل كرده‌اند:
و چون ابوبكر به خلافت رسید برای مردم سخنرانی كرد و پس از حمد و ثنای الهی گفت: ای مردم من رهبر شما شده‌ام؛ ولی بهترین شما نیستم.
ابن كثیر دمشقی سلفی، بعد از نقل این خطبه می‌نویسد:
سند این حدیث صحیح است.
ابن قتیبه دینوری، یعقوبی و أبو سعد الآبی، نقل می‌كنند كه خلیفه اول خطبه‌ای خواند و گفت:
خداوند محمد را پیامبر و سرپرست و پیشوای مؤمنان قرار داد، و به وجود او بر ما منت گذاشت تا آن كه او را نزد خودش خواند، مردم را آزاد گذاشت تا خودشان بر اساس مصلحت‌ها پیشوا بر گزینند؛ پس مرا به سرپرستی بر گزیدند، به كمك خدا نه از چیزی می‌ترسم و نه سرگردانی احساس می‌كنم.
محمد بن سعد در کتاب طبقات، سیوطی در تاریخ الخلفاء، و ابن حجر هیثمی در الصواعق، و بسیاری دیگر از بزرگان اهل سنت، خطبه دیگری را از خلیفه دوم نقل كرده‌اند كه پس از به خلافت رسیدن آن را ایراد كرده است:
وقتی كه با ابوبكر بیعت شد خطبه‌ای خواند كه به خدا سوگند بعد از او چنین خطبه‌ای خوانده نشد، او پس از حمد و ثنای الهی گفت: من به امر رهبری شما برگزیده شدم؛ ولی از آن خوشنود نیستم، دوست داشتم یكی از شما این مسؤولیت را می‌پذیرفت...
ابو بكر موقعی كه به عنوان خلیفه انتخاب شده بود روی منبر رسول خدا رفت و گفت: من به عنوان سرپرست بر شما گمارده شدم.
عمر خطاب به مردم گفت: آگاه باشید من به عنوان سرپرست برای شما گمارده شدم.
«... ألا إنی قد ولیت علیكم ...»
