بهره گیری از ابزارهای معنوی همچون نماز و دعا در جهت حل مشكلات و گرفتاری‌های مردم از ابزار و وسایل رایج در سیره معصومان: به شمار می‌آید. بسیار دیده شده كه اشخاصی دچار مشكل شده‌اند و برای حل مشكلشان خدمت یكی از امامان معصوم: آمده‌اند و امام نیز با بهره گیری از نماز و دعا، گره از مشكلات آنان گشوده‌اند.

گویند: در یكی از سال‌ها، آب فرات زیاد شد، به گونه‌ای كه مردم كوفه از غرق شدن در آن هراسناك شدند، خدمت علی7 آمدند و از آن حضرت مدد خواستند و تقاضای حل این مشكل نمودند.

امام7 با دیدن این منظره، برخاست، وضو گرفت و به نماز ایستاد، آن گاه دست به دعا برداشت و از خداوند حل مشكلات و گرفتاری‌های مردم را طلب نمود، سپس در حالی كه چوبی در دست داشت، به سوی فرات آمد و با چوب خویش بر آب زد و كم شدن آن را به اذن و مشیت الهی درخواست نمود. به ناگاه، آب پایین رفت تا جایی كه ماهی‌ها ظاهر شدند و به آن حضرت با عنوان «امیرالمؤمنین7» سلام كردند.[1]

[1]. مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب، ذوی القربی، 1379، ج 2، ص 368.