در سوره مباركه توبه وقتی علائم و نشانه‌های اهل ایمان را ذكر می‌كند، ركوع را از علائم حتمیه عاشقان حق شمرده می‌فرماید:
«التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحـَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الآمِرُونَ بِالْمـَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمـُنْكَرِ وَالْحـَافِظُونَ لِحُدُودِ اللهِ وَبَشِّـرِ الْمـُؤْمِنِینَ؛[1]
[آن مؤمنان، همان] توبه‌كنندگان، عبادت كنندگان، سپاس‌گزاران، روزه‌داران، ركوع كنندگان، سجده‌كنندگان، فرمان‌دهندگان به معروف و بازدارندگان از منكر و پاسداران حدود و مقرّرات خدایند و مؤمنان را [به رحمت و رضوان خدا] مژده ده.»
[1]. سعدی، مواعظ.
