منصوره، که مؤنث منصور و اسم مفعول است، یعنی یاری کرده شده و از ماده نَصَر، یَنصُرُ، ناصر است، و این یکی از القاب وجود مقدس حضرت زهرا3 است.
حضرت فاطمه3 را در آسمان‌ها منصوره می‌خواندند و منصوره یعنی یاری شده، یعنی او را بر دشمنش یاری کرد و انتصار به معنی انتقام است.
و در این مقام معنی منصوره به فارسی یاری كرده شده است و ناصر و معین و یاری كننده وی خداست. و در كریمه مباركه؛
«وَ مَن قُتِلَ مَظلُوماً فَقَد جَعَلنا لِوَلِیَّهِ سُلطاناً فَلا یُسـرِف فِی القَتلِ إِنَّهُ کانَ مَنصوراً؛
مراد از منصور، حجهٔ بن الحسن امام زمان7 می‌باشد.
و در كتاب معانی الاخبار از امام صادق7 روایت شده كه رسول خدا6 فرمود: در شب معراج جبرئیل سیبی به من داد چون شكافتم نوری از او ساطع شد، جبرئیل عرض كرد: چرا از این سیب میل نمی‌فرمائی؟ پس بخورید و بیمی نداشته باشید كه این نور منصوره در آسمان است و در زمین فاطمه است. پس گفتم: ای حبیب من! چرا او در آسمان منصوره و در زمین فاطمه است؛ عرض كرد: فاطمه نامیدند از آنكه شیعیان خود را از آتش نجات می‌دهد و دشمنان خود را از دوستی خود دور دارد، و در آسمان منصوره نامیده شده است برای این است كه دوستان خود را اعانت می‌كند و مانع از دخول در آتش می‌شود.
و این بشارتی است روحانی و تكریمی است رحمانی و اظهاری از جلالت قدر آن مستوره كبری است و تسلیتی است از انتقام دشمنان آن بزرگوار. و گویا مقصود از این حدیث شریف این است كه؛ فاطمه زهرا3 یاری كرده شده است از جهت دوستانش، و به عبارت دیگر نصرت دوستان فاطمه3 نصرت فاطمه3 است. بنابراین معنی منصوره، لازمه معنی فاطمه3 است كه آن نجات از آتش است. و كدام نصرت و اعانت بالاتر است از اینكه دوست كسی به جهت او از آتش ابدی خلاص شود و نجات یابد و بر دشمن خود غالب گردد. و استشهاد به این آیه در مقام تأویل است و خلاصه آن بر حسب ظاهر این است كه حضرت فاطمه3 نصرالله است و هر كس را می‌خواهد یاری می‌كند و هر كس را می‌خواهد خواری می‌دهد.
پیامبر6 فرمود: نور فاطمه قبل از خلقت زمین و آسمان آفریده شده است. بعضی از مردم عرض كردند: یا نبی الله، پس او انسیه نیست یعنی فرشته است؟ فرمود: فاطمه حوراء انسیه است.
گفتند: یا نبی الله، چگونه او حوراء انسیه است؟ فرمود: خداوند عزوجل او را قبل از خلقت آدم از نور خود آفرید آنگاه كه ارواح بودند. وقتی خداوند عزوجل آدم را آفرید، نور او بر آدم عرضه شد.
گفتند: یا نبی الله، فاطمه كجا بود؟ فرمود: زیر ساق عرش در حقّه‌ای بود. گفتند: یا نبی الله، طعام او چه بود؟ فرمود: تسبیح و تقدیس و تهلیل و تحمید.
وقتی خداوند عزوجل آدم را آفرید، و مرا از صلب او خارج كرد، و خواست فاطمه را از صلب من خارج كند، او را در بهشت در سیبی قرار داد، و جبرئیل آن سیب را برای من آورد و گفت: یا محمد، پروردگارت سلام می‌رساند. گفتم: سلام از اوست و به سوی او باز می‌گردد. گفت: یا محمد، این سیبی است از بهشت كه خداوند عزوجل به تو اهدا كرده است. آن را گرفتم و به سینه‌ام چسبانیدم. گفت: یا محمد، خدای عزوجل می‌فرماید: آن را میل كن.
من آن را شكافتم، و نور تابانی دیدم و ترسیدم. گفت: یا محمد، چرا نمی‌خوری؟ بخور و نترس كه این نور منصوره در آسمان و فاطمه در زمین است. گفتم: حبیبم جبرئیل، برای چه در آسمان منصوره و در زمین فاطمه است؟ گفت: در زمین فاطمه نامگذاری شده برای آنكه شیعیانش از آتش جهنم جدا شده و دشمنانش از محبت او جدا شده‌اند. و در آسمان منصوره است بخاطر قول خداوند عزوجل كه: «آن روز مؤمنان به نصر و یاری خداوند خوشحال می‌شوند كه هركس را بخواهد یاری می‌كند»[1]، یعنی نصر و یاری فاطمه برای دوستانش.[2]
[1]. سوره روم،آیه 3.
[2]. الموسوعه الكبرى عن فاطمه الزهراء علیهاالسلام: ج 1، المطاف الاول، ح 13 از معانى الاخبار و تفسیر برهان و نزهه الابرار و تراجم اعلام النساء والدمعه الساكبه.
