در یک روایت ابان از حضرت صادق7 نقل می‌کند که فرمود:

حضرت فاطمه بر سر قبر شهدا نماز خواند و دعا کرد تا از دنیا رحلت نمود.

در کافی از محمد بن مفضل از امام جعفر صادق7 روایت شده که فرمود:[1]

فاطمه‌ی زهرا نزد یکی از ستون‌های مسجد حضرت رسول آمد و به پیغمبر خدا این چنین خطاب کرد و این دو شعر را خواند:

1. پدر جان! بعد از تو قیل و قال‌ها و سر و صداهایی به پا شد که اگر تو می‌بودی و مشاهده می‌کردی این اختلافات زیاد نمی‌شد.

2. ما تو را آن طور از دست دادیم که زمین باران رحمت خود را از دست بدهد، امور امت تو مختل و نامنظم شد، بیا و مشاهده کن و غایب مباش!

در مناقب ابن شهر آشوب آمده است که حضرت فاطمه3 بعد از وفات رسول خدا6 در مرثیه‌ی او سرود:

حقا که ما دچار مصیبت شخصی شدیم که مخلوقی منحصر به فرد

و دارای طبیعت و رگ و ریشه و حسب و نسب صاف و پاکی بود.

پدر جان! تو همان ماه شب چهارده و نوری بودی که موجودات

از نور آن بهره‌مند می‌شدند، از طرف خداوند با عزت کتبی به تو نازل می‌گردید.

جبرئیل که روح‌ القدس است به زیارت ما می‌آمد، ولی اکنون

از نظر ما غایب شده و کلیه‌ی اخبار آسمانی بر ما پوشیده و نامعلوم است.

پدر جان! ای کاش مرگ قبل از تو ما را ربوده بود،

در آن هنگام که تو درگذشتی و پرده‌ها بین ما و تو حایل شدند.

پدر جان! ما به مصیبتی مبتلا شدیم که هیچ مصیبت زده‌ای

در میان خلق عرب و عجم به آن مبتلا نشد.

دنیا با آن وسعتی که برای من داشت اکنون تنگ شده،

دو سبط تو حسن و حسین در نظر مردم دچار نقص و ذلتی شده‌اند که مرا رنج می‌دهد.

پدر جان! به خداوند سوگند که تو بهترین خلق بودی،

هر کجا که راست و دروغی در کار بود تو راستگوترین مردم بودی.

پدر جان! تا ما زنده و چشمان ما باقی و دارای اشک باشند،

برای تو گریه می‌کنیم.

و عمرو بن دینار از امام صادق7 نقل کرده: بعد از وفات رسول خدا6 هرگز حضرت فاطمه3 خندان و خوشحال دیده نشد.

در کتاب احتجاج آمده است[2]: امام حسن7 در احتجاجاتی که با معاویه و اصحابش داشت خطاب به مغیره بن شعبه گفت:

تو همان کسی هستی که فاطمه دختر پیغمبر خدا6 را زدی و بدنش را خون‌آلود نمودی، او بدین جهت جنین خود را سقط کرد. تو این عمل را به علت اینکه رسول خدا6 را ذلیل شمری و با امر آن حضرت مخالفت و نسبت به آن بزرگوار هتک حرمت کرده باشی انجام دادی. در صورتی که پیغمبر اسلام6 به حضرت زهرای اطهر3 می‌فرمود: ای فاطمه! تو برترین زنان اهل بهشت می‌باشی. ای مغیره! بدان که خداوند تو را طعمه‌ی آتش جهنم خواهد کرد.

علامه مجلسی گوید:

در کتاب سلیم بن قیس هلالی[3] به روایت ابان بن ابی‌عیاش، از سلمان و عبدالله بن عباس روایت شده که گفتند:

هنگامی که پیامبر اسلام رحلت کرد هنوز جنازه‌ی مقدس آن حضرت را به خاک نسپرده بودند که مردم عهد و پیمان خود را شکستند و مرتد شدند و علم مخالفت را برافراشتند.

اما حضرت علی7 مشغول غسل و کفن و حنوط جسد مبارک پیغمبر عزیز اسلام6 شد تا اینکه آن جسد مقدس را به خاک سپرد. سپس علی7 طبق وصیت حضرت رسول6 مشغول جمع‌آوری قرآن مجید شد.

[1]. کافی، ج 8، ص 375.

[2]. احتجاج طبرسی، ج 2، ص 940.

[3]. کتاب سلیم بن قیس، ص 249.