فاطمه3 از کودکی هم آغوش حوادث و محرومیت‌ها بود. حوادث غم انگیزی از آغاز زندگی برای او پدید آمدند که در برابر آنها بسیاری از بزرگ سالان ذوب می‌شوند. و دشواری‌هائی در حیات ایجاد شدند که هر یک به تنهائی برای به زانو درآوردن آدمی کفایت می‌کردند. به عنوان نمونه به موارد زیر توجه کنید:

1. او در محیط سخت و محرومانه‌ای چشم به جهان گشود و در محیطی بحرانی توأم با فقر و محرومیت اقتصادی تربیت شد. شاید برای خانواده او نسبتاً آسان بود که زندگی را با رفاهی نسبی بگذرانند اما دیدار نامرادی‌های مؤمنان، خود برای آنها رنج دهنده و دشوار بود. میزان محرومیت به حدی بود که جز با شجاعت روحی و صبر و تحمل بی نظیر نمی‌شد با آن مواجه گشت و فاطمه3 در سایه سرپرستی پدر این چنین زندگی گذراند.
2. : او هنوز کودکی خردسال بود و به مادر نیازمند. اما دست اجل مهلت نداد و فاطمه3 خیلی زود از نوازش و سرپرستی مادر محروم شد آن هم مادری که زجر دیده و زحمت کشیده بود و یادآوری صحنه‌های تحمل این مادر برای فاطمه3 خود مصیبت آفرین بود. گرد یتیمی بر سرش نشست. او و پدرش تنها غمخوار خود را از دست دادند و از آن پس با دشواری‌های بیشتری مواجه شدند که تنها صبر و تحمل فاطمه3 در این زمینه چاره ساز بود.

3. تحمل آزار پدر: او از همان خردسالی به همراه پدر بود. در خانه کعبه حضور می‌یافت و صدمه و آزار مشرکان را تماشا می‌کرد زخم زبان‌های آنها را می‌شنید و زجر دادن و سنگ زدن آنان را بر پدر می‌دید. او تماشا می‌کرد که پدرش را در مسجدالحرام کتک می‌زدند و ناگزیر به صبر و تحمل می‌شد و گاهی هم می‌کوشید خود را سپر پدر قرار دهد و سنگ دشمن را بر سر و روی خود تحمل کند و برای اسلام آنها را بپذیرد و این خود در دریادلی آینده‌اش مؤثر بود.

1. : او تنها پناه ظاهری خود را پدر می‌شناخت ولی فشار خصم سبب شد که رسول خدا6 تنها، و بدون فاطمه3 از مکه به مدینه هجرت کند. تحمل آن برای فاطمه3 دشوار بود ولی می‌کوشید قهرمانانه بایستد و سرانجام برای روز موعود به همراه علی7 با دیگر فواطم[1] به مدینه هجرت کند. و اینکه این مدت چگونه بر او گذشت مسأله‌ای است که خود فاطمه3 باید از آن سخن گوید.

در کل، او از آغاز زندگی و در خردسالی رنج این جهان را کشیده و تلخی‌ها و مرارت‌های دنیا را شخصاً تحمل کرده و شاهد حوادث بحرانی و خطرناکی در جامعه خود بوده است. در دشواری‌ها چندان متحمل بود که او را صابره خوانده‌اند و در زجرها چندان با پدر همگامی کرد که او را شریک پدر شمردند و در مهرورزی به پدر چندان تلاش کرد که مصداق ام ابیها گردید.[2]

[1]. فواطم جمع فاطمه است، در هجرت به مدینه غیر از حضرت زهرا3، فاطمه‌های دیگری هم بوده‌اند.

[2]. در مکتب فاطمه، ص 192 ـ 191.