در قرآن مجید در باب عظمت ركوع و انابه به درگاه حق و منافع آن می‌خوانیم:
«وَظَنَّ دَاوُدُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعاً وَأَنَابَ. فَغَفَرْنَا لَهُ ذلِكَ وَإِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَی وَحُسْنَ مَآبٍ؛[1]
و داود دانست كه ما او را [در این حادثه] آزموده‌ایم، در نتیجه از پروردگارش درخواست آمرزش كرد و بی‌درنگ به حالت خضوع به رو در افتاد و به خدا بازگشت. و ما او را در این [داوری] آمرزیدیم، بی‌تردید او نزد ما تقرب و منزلتی بلند و سرانجامی نیكو دارد.»
[1]. سوره ص، آیه 24 و 25.
