برخی علما و مفسرین اهل سنت گفته‌اند: ركوع، به معنای «خضوع» است، لذا جمله «وَهُمْ راکِعُونَ» را هم می‌توان حال گرفت و هم وصفی مستقل برای «الَّذِینَ آمَنُوا». به عبارت دیگر کلمه «واو» در اینجا بیان‌گر عطف است نه حالیت.
بر این اساس، مقصود از رکوع، فعل و حالت خاصی که از ارکان نماز به شمار نمی‌رود؛ بلکه به معنای خضوع است؛ یعنی مؤمنانی که دارای ولایتند سه ویژگی دارند: 1. نماز برپا می‌دارند؛ 2. زکات می‌پردازند؛ 3. خاضع و فروتن می‌باشند.
این ویژگی‌ها همه مؤمنان راستین را شامل می‌شود و وجه تمایز آنها از منافقان است؛ از این رو اختصاص به یك عده و افراد خاصی ندارد تا موجب امتیاز و برتری آنها گردد.
فخر رازی در این باره چند معنا را برای «وَهُمْ راکِعُونَ» مطرح نموده و می‌نویسد:
بنابراین نظر نسبت به معنای «هم راكعون» چند وجه است:
1. ابو مسلم گفته است كه مراد از ركوع خضوع است؛ یعنی آنها نماز می‌خوانند، زكات می‌دهند و انسان‌های فرمان پذیر و خاضع هستند؛
2. از شأن آنها برپا كردن نماز است، اختصاص ركوع به نماز از باب شرافت است؛
3. مراد این است كه در حال نزول آیه، مردم چند دسته بودند، برخی نماز را تمام نموده بودند، برخی در حال قیام بودند، برخی در حال ركوع به فقیر مال می‌دادند، و برخی بعد از نماز در حال ركوع هستند. و چون مردم در حالت‌های مختلف بودند، خداوند همه آنها را ذكر كرده است.
پاسخ این شبهه چنین است؛
در این‌که واژه «رکوع» در معنای خضوع به کار رفته است، سخنی نیست، سخن در این است که «خضوع» معنای مجازی رکوع است نه معنای حقیقی آن. معنای حقیقی رکوع، همان حالت انحناء است که نوع خاصی از آن به عنوان یکی از ارکان نماز شناخته شده است.
خلیل بن احمد فراهیدی در باره معنای «ركوع» می‌نویسد:
هر چیزی که با صورت به سوی زمین روی آورد، خواه زانوهایش به زمین برسد یا نرسد در حالی که سر را به زیر انداخته است راکع خوانده می‌شود.
ابن درید در این باره می‌نویسد:
راکع کسی است که با صورت به جانب زمین روی آورد، و رکوع در نماز گونه‌ای از این حالت است.
ابن فارس می‌نویسد:
رکوع، یک اصل است و بر انحناء در انسان و غیر انسان دلالت دارد.
روایاتی كه اهل سنت در ذیل آیه نقل نموده‌اند ركوع به معنای آن عمل كه از اركان نماز محسوب می‌گردد، به كار رفته است.
سیوطی در الدرُّ المنثور آورده است:
پیامبر6 از فقیری كه امام انگشترش را به او بخشیده بود، پرسید: «در چه حالی انگشتر را به تو داد؟» گفت: در حال ركوع آن را به من داد.
اگر ركوع به معنای خضوع باشد. این امر نیاز به سوال ند اشت؛ زیرا در نماز دو حال وجود ندارد یك حالت خضوع و یك حالت غیر خضوع.
حاصل آنكه: جمله «وَهُمْ راکِعُونَ» در آیه ولایت به معنای خضوع، و نماز خواندن و گروه دیگری غیر از نمازگزاران ـ زكات دهنده‌گان ـ نیست؛ بلكه جمله حالیه است.
