امام علی در بسیاری از خطبه‌ها و سخنان خود به آیاتی که درباره او نازل شده بود، علیه مخالفان و معارضان خویش استناد جسته و احتجاج می‌فرمود. و اگر این آیه نیز درباره ایشان نازل شده و بر امامت ایشان دلالت می‌داشت، بدان استدلال می‌کرد و توسل می‌جست ولی چنین چیزی دیده نشده است.
فخر رازی در باره این شبهه می‌نویسد:
علی ابن ابی طالب نسبت به تفسیر قران از دیگر روافض آگاه‌تر و دانا‌تر بوده است اگر چنانچه آیه دلالت بر امامت می‌كرد بایستی در محافل و مجالس به آن استدلال و احتجاج می‌كرد. كسی نمی‌توان بگوید كه ترك این كار به خاطر تقیه بوده است، زیرا كه از ایشان نقل شده است كه در روز شورا به خبر غدیر و خبر مباهله و همینطور دیگر فضائل و مناقبش استدلال كرده است در حالی كه نسبت به این آیه استدلال نكرده است و این باعث قطع سقوط دیدگاه روافض می‌گردد.
اما جواب این است که:
استدلال امام علی به آیه ولایت هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل سنت وجود دارد؛ كه به طور خلاصه به آن اشاره می‌كنیم:
