ابابکر و عمر در تداوم سیاست‌ها و سرکوبی مخالفان در رابطه با نفوذ اجتماعی امام علی7 به این نتیجه رسیدند که امام را ترور نمایند تا دیگر کسی جرئت مخالفت نداشته باشد و این مأموریت شوم را به خالد بن ولید (فرمانده نیروهای ویژه مشرکین در جنگ اُحُد) واگذار نمودند که به هنگام سلام دادن در نماز، آن هنگام که ابابکر می‌گوید «اَلسلامُ عَلَیکُم وَ رَحْمَهُٔ اللهِ وَ بَرِکاتُه»، خالد امام را ترور نماید.
امّا ابابکر در نماز دچار تردید شد که خالد نتواند مأموریت را به درستی انجام داده و کشته شود و ماجرای رسوای دیگری پدید آید از این رو قبل از سلام نماز گفت:
«یا خالِد لا تَفْعَل ما اَمَرْتَک السّلامُ عَلَیکُم وَ رَحْمَهُٔ اللهِ وَ بَرَکاته»
«ای خالد، آنچه را که به تو فرمان داده‌ایم اجراء نکن».
امام علی7 خالد را پس از نماز در دستان و بازوان قدرتمند خود فشردند به گونه‌ای که از درد، فریاد می‌کشید و با خواهش و درخواست عموی بزرگوارش او را آزاد فرمود.
حال آیا نماز ابابکر درست بود یا باطل؟
آیا می‌شود فرمان ترور مسلمانی را صادر کرد و سپس به نماز جماعت ایستاد؟ و آیا در نماز می‌شود فرمان صادر شده را نقض کرد؟ جای خود دارد.[1]
[1]. مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان.
