ای قوم به حج رفته کجایید کجایید

معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه دیوار به دیوار

در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

گر صورت بی‏صورت معشوق ببینید

هم حاجی و هم کعبه و هم خانه شمایید

صد بار از این راه بدان خانه برفتید

یک بار از این خانه بر این بام برآیید

گر قصد شما دیدن آن خانه جان است‏

اول رخ آیینه به صیقل بزدایید

احرام چو بستید از آن خانه برستید

از فرقه ناموس به کلی به درآیید

آن خانه لطیف است نشانه‌اش مگویید

از خواجه آن خانه نشانی بنمایید

کو دسته‏ای از گل اگر آن باغ بدیدید

کو گوهری از جان اگر از بحر جدایید

با این‏همه آن رنج شما گنج شما باد

افسوس که بر گنج شما پرده شمایید

روبند گشایید و ز سر پرده اسرار

پس خویش بدانید که سلطان نه گدایید

گنجید نهان گشته در این توده پر خاک

چون قرض قمر ز ابر سیه باز برآیید[1]