انسان موجودی مادی است و دارای غرایزی که برای پاسخ‌گویی به آن غریزه‏ها احتیاج به استفاده از امکانات مادی و رفاهی دارد. دعوت صرف به معنویات و سرکوب خواسته‏های طبیعی انسان، مطلوب دین مقدس اسلام نیست. آیاتی از قرآن کریم را می‏بینیم که مردم را ترغیب می‏کنند، تا از نعمت‌های پاکیزه دنیا استفاده کنند. ولی عمل صالح را از یاد نبرند.[1]

«تقوای الهی پیشه کنند.» «پس آنچه را که از حلال پاکیزه غنیمت گرفته‏اید بخورید و تقوای الهی داشته باشید.»[2]

در عین استفاده از دنیا شکرگزار باشند.[3]

و از شیطان پیروی نکنند.[4]

و در استفاده از نعمت‌ها به یاد محرومان هم باشند.

«هنگامی که درخت میوه داد از آن بخورید و روز جمع‏آوری، حق فقیران (زکات) را بدهید.»[5]

همانگونه که قرآن، همراه با مسایل دنیایی به مسایل معنوی و اخروی نیز توجه می‏کند، باید برای مردم روشن شود که دنیا هدف نیست بلکه وسیله‏ای برای نزدیکی به خداوند متعال است و سرانجام نیک و زندگی عالی‌تر نزد خداست؛

«محبت امور مادی، از زنان و فرزندان و دارایی‏های فراوان از طلا و نقره و اسب‏های ممتاز و چهارپایان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است (تا در پرتو آن آزمایش و تربیت شوند ولی اینها در صورتی که هدف نهایی آدمی را تشکیل دهند) سرمایه زندگی پست «مادی» هستند و سرانجام نیک (و زندگی عالی‌تر) نزد خداست. مردم باید بدانند که از دنیا نصیبی دارند ولی از آن برای آخرت استفاده کنند.»[6]

«در آنچه خداوند به تو داده است خانه آخرت را طلب کن و بهره‏ات را هم از (لذت‏ها و نعمت‌های حلال) دنیا فراموش مکن.»[7]

در دعوت به سوی خدا باید به مشکلات مادّی مردم توجه نمود همانگونه که رسول گرامی اسلام6 به این مسایل توجه می‏فرمود و در این راه تلاش می‏کرد.

حضرت علی7 درباره کوشش‏های رسول خدا6 در این موارد می‏فرماید: شما آب آلوده می‏خوردید که رسول اکرم6 مسئله آب آشامیدنی شما را حل کرد. [8]خود آن بزرگوار در توسعه کشاورزی و احداث چاه آب برای رفع مشکلات مردم، سعی و تلاش فراوان نمود.

در قرآن آیه‏ای داریم که می‏فرماید: هر گاه غذا خوردید از خانه رسول خدا6 خارج شوید و مشغول گفتگو نشوید.[9]

از این آیه معلوم می‏شود که پیامبر گرامی6 به مردم طعام می‏دادند و این عمل نیز نوعی توجه به مسایل مادی است و نکته جالب‌تری که از آیه استفاده می‏شود این است که طعام دادن، شیوه و سیره همیشگی حضرت بوده است وگرنه برای یک بار طعام دادن آیه خارج شدن مهمانان از منزل رسول خدا6 نازل نمی‏شد.

آن بزرگوار در ابتدای رسالت به پیروی از آیه شریف «خویشان نزدیکت را انذار کن»[10] غذایی آماده نمود و همراه با طعام دادن، خویشان خود را برای رساندن پیام خدا، دعوت کرد.

توجه به نیازهای مادی مردم، تنها شیوه رسول خدا6 نبوده است؛ از آیه «و هنگامی که موسی برای قومش طلب آب کرد»[11] استفاده می‏شود که انبیای دیگر نیز به مشکلات مادی مردم رسیدگی می‏کرده‏اند.

خداوند متعال در آیه‏ای دیگر به موسی و هارون8 دستور می‏دهد که مشکل مسکن مردم را حل کنند:

«به موسی و برادرش وحی کردیم که شما دو تن برای قوم خود در مصر خانه‌هایی ترتیب دهید.»[12]

مبلغ باید در این مسئله نیز به انبیای بزرگ و امامان معصوم: اقتدا کند و در این مسیر تلاش کند.

مسروق می‏گوید: در روز عرفه به خیمه امام حسن7 رفتم و دیدم مردم خدمت حضرت می‏رسند. سفره‏های غذا موجود و در آنها غذا قرار دارد و مردم از آنها می‏خورند و با خود می‏برند.

آیا تاکنون به نقش تبلیغی سفره دادن برای امام حسین7 فکر کرده‏اید؟ به مرحوم شیخ عبدالکریم حائری یزدی مؤسس حوزه علمیه قم گفتند: رضاخان ملعون جلو منبر روضه خوانی و گریه کردن را گرفته است، چه کنیم؟ ایشان فرمود: جلوه سفره دادن برای امام حسین7 را که نگرفته‏اند . در روزهای عزاداری به نام امام حسین7، به مردم غذا بدهید.