نکته دیگری که در انتخاب این عناوین بیست‌گانه قابل توجه است این است که حضرت در میان آن عناوینی که همه با آن‌ها آشنا بودند و از ضروریات دین است، مثل نماز، روزه، زکات، حج و جهاد، دو عنوان را میان حج و جهاد می‌گنجانند که به مسأله امامت اشاره دارند.

وقتی با نگاه ابتدائی این عناوین را می‌بینیم به نظر می‌رسد که ترتیب مناسبی ندارند. اما با کمی دقت معلوم می‌شود. گنجانیدن این دو عنوان در میان آن عناوین که همه از نصوص قرآن و ضروریات دین هستند بسیار تدبیر حکیمانه‌ای است:

اولا: حضرت، ابتدا به مسأله امامت اشاره نمی‌کنند تا شنوندگان زده نشوند و بگویند: می‌خواهد مسأله شخصی خود را مطرح ‌کند، و همچنین این مسأله را در آخر ذکر نمی‌کنند که دیگر به آن اهمیت داده نشود.

ثانیاً: گنجانیدن این دو عنوان در میان این عناوین شاید اشاره باشد به این‌که اهمیت این موضوع کمتر از نماز، روزه، زکات، حج و جهاد نیست. می‌خواهند بگویند: شما که آن مسائل را می‌دانید و به آن‌ها اقرار و اعتراف دارید، چگونه این مسأله را که از جهاتی از آن‌ها مهم‌تر است فراموش کرده‌اید؟