امیرالمؤمنین در خطبه 110 نهج‌البلاغه در بیان ششمین رکن از ارکان اسلام به سراغ روزه می‌رود و می‌فرماید: «و روزه ماه رمضان، سپری در برابر عقاب است». (وَ صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ)
تعبیر به «جُنّهٔ» (سپر) درباره روزه ماه رمضان که یک وسیله مهم دفاعی در میدان مبارزه است، به خاطر آن است که سرچشمه اصلی گناهان وسوسه‌های شیطان و ابزار شیطان، هوای نفس است. هنگامی که به وسیله روزه، شهوات در کنترل عقل در آیند انسان با این وسیله دفاعی، از حملات شیطان محفوظ می‌ماند.
در اینجا تعبیر «جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ» آمده، در حالی که در حدیث معروف دیگری «جُنَّةٌ مِنَ النَّار»[1] ذکر شده که هر دو به یک معنا باز می‌گردد.
و به هر حال، در فضیلت روزه همین بس که انسان را از جهان بهیمیت به سوی جهان فرشتگان می‌برد و بر بساط قرب خدا جای می‌دهد.
[1] . کافی جلد، 4، ص62، حدیث 1.
