- در کافی به سند خود از ابی‌عبداللّه7 روایت شده که فرموده است: «در وصیت امیر مؤمنان7 به اصحابش آمده است: «بدانید قرآن در روز هدایت و در شب تاریک روشنی است و این بر حسب تلاش و نیاز است.»
2- و نیز به سند خود از زهری نقل کرده که گفته است: «از علی بن الحسین7 شنیدم که می‌‌فرمود: «آیه‌‌‌های قرآن گنجینه‌‌‌های علمند. هر زمان گنجینه‌ای را بگشایی شایسته است به آنچه در آن است نظر کنی و بیندیشی.»
3- و نیز به همین سند روایت کرده که گفته است: «علی بن الحسین7 فرمود: «اگر همه آنهایی که میان مشرق و مغربند بمیرند چون قرآن با من است دچار وحشت نمی‌‌شوم. » و نیز آن حضرت هنگامی که «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ» را قرائت می‌‌فرمود آن قدر آن را تکرار می‌‌کرد که نزدیک بود بمیرد.
4- و نیز به همین سند نقل کرده که به علی بن الحسین7 عرض کردم: کدام یک از اعمال افضل است؟ فرمود: «حالّ مرتحل»؛ عرض کردم: حالّ مرتحل چیست؟ فرمود:
«گشودن قرآن و ختم آن، هر زمان قرآن را شروع کند آن را به پایان برساند.»
5- و نیز به سند خود از ابی‌جعفر امام باقر7 روایت کرده که فرموده است: «قرآن در روز قیامت با نیکوترین چهره وارد می‌‌شود و از برابر مسلمانان عبور می‌‌کند، آنان می‌‌گویند: این مردی از ماست، و پس از آن از مقابل پیامبران می‌‌گذرد آنان نیز می‌‌گویند: او از ماست. سپس از برابر فرشتگان مقرّب عبور می‌‌کند، آنان می‌‌گویند: او از ماست، تا این که بر پروردگار متعال وارد می‌‌شود، و می‌‌گوید: پروردگارا! فلان فرزند فلان روزهای گرم دنیا را با تشنگی به سر برده و شب‌هایش را به بیداری گذرانده، و فلان فرزند فلان تشنگی روزهای گرم دنیا را ندیده و شب‌هایش را بیدار به سر نبرده است. خداوند متعال می‌‌فرماید: آنها را وارد بهشت کن و در منازل خود جای ده. پس او بر می‌‌خیزد و آنها به دنبال او حرکت می‌‌کنند. در این هنگام به مؤمن می‌‌گوید: بخوان و بالا برو». امام7 فرمود: «مؤمن می‌‌خواند و بالا می‌‌رود تا آنگاه که به درجه‌ای که برای او تعیین شده برسد و در آن فرود می‌‌آید.»
6- و نیز به سند خود از آن حضرت روایت کرده که فرموده است: «حافظ قرآن اگر به آن عمل کند با سفیران گرامی پاک خداوند قرین خواهد شد.»
7- و نیز به سند خود از آن حضرت نقل کرده که فرموده است: «خداوند عزیز جبّار کتابش را بر شما فرو فرستاد، و آن راستگو و نیکخواه است، اخبار شما، اخبار پیشینیان شما، اخبار آیندگان شما و اخبار آسمان و زمین در آن است، و اگر کسی بر شما وارد شود و شما را به اینها خبر دهد در شگفت خواهید شد.»
8 - و نیز به سند خود از آن حضرت روایت کرده که فرموده است: «شایسته است مؤمن نمیرد، مگر آنگاه که قرآن را فرا گیرد و یا مشغول فرا گرفتن آن باشد.»
9- و نیز به سند خود از آن حضرت نقل کرده که فرموده است: «آن که برای آموختن قرآن می‌‌کوشد و با کمی حافظه در حفظ آن خود را به رنج می‌‌افکند دو پاداش دارد.»
10- و نیز به سند خود از آن حضرت روایت کرده که فرموده است: «کسی که سوره‌ای از قرآن را فراموش کند آن سوره با چهره‌ای زیبا و درجه‌ای والا در بهشت ظاهر می‌‌شود.
وی به او می‌‌گوید: تو کیستی؟ چقدر زیبایی! کاش برای من می‌‌بودی سوره می‌‌گوید: آیا مرا نمی‌‌شناسی؟ من فلان سوره هستم و اگر مرا فراموش نکرده بودی تو را به همین درجه می‌‌رساندم.»
11- و نیز به سند خود از آن حضرت نقل کرده که فرموده است: «کسی که قرآن بخواند غنی و توانگر می‌‌شود. و پس از آن نیازی برای وی نیست و اگر قرآن بی‌نیازش نکند هیچ چیز او را بی‌نیاز نخواهد کرد.»
12- و نیز به سند خود از حفص بن غیاث روایت کرده که گفته است: شنیدم موسی بن جعفر7 به مردی می‌‌فرمود: «آیا دوست می‌‌داری در دنیا باقی بمانی؟» عرض کرد: آری.
فرمود: «برای چه؟»
عرض کرد: برای خواندن «قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ»
امام7 پاسخی به او نداد، و پس از ساعتی به من فرمود: «ای حفص! هر کس از دوستان و پیروان ما بمیرد و قرآن را نیاموخته باشد در گورش قرآن به او آموخته می‌‌شود تا خداوند درجه او را بالا برد، زیرا درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است، به او گفته می‌‌شود: بخوان و بالا برو، پس می‌‌خواند و بالا می‌‌رود.» سپس حفص گفت: من کسی را ندیدم که از موسی بن جعفر7 نسبت به خویش بیمناک‌‌تر و در میان مردم از او امیدوارتر باشد. تلاوت قرآنش حزن انگیز بود، و هنگامی که قرآن می‌‌خواند گویی انسانی مخاطب اوست.»
