ائمه معصومین، به اعتقاد ما، جاری مجرای هدایت قرآن و انبیاء هستند. در حقیقت مقام امامت مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه‌های الهی است، به تعبیر دیگر ایصال به مطلوب و هدایت تشریعی و تکوینی است، از این نظر امام مانند خورشید است که با اشعة خود موجودات زنده را پرورش می‌دهد.[1]
«تو فقط بیم‌دهنده‌ای! و برای هر گروهی هدایت‌کننده‌ای است.»[2]
برید بن عجلی از حضرت باقر7 دربارة این سخن خداوند؛ «همانا تو بیم‌دهنده‌ای و برای هر قومی هدایتگری است» روایت کرده که فرمودند: رسول خدا بیم‌دهنده است، و از ما برای هر دوره‌ای هدایتگری است که به سوی آنچه پیامبر خدا آورده هدایت می‌کند. و هدایتگران پس از او علی7 است و سپس جانشینان او یکی پس از دیگری.[3]
در این آیه هدف این بوده است که دو قسم دعوت‌کننده به سوی حق را بیان کند: اول دعوت‌کننده‌ای که کارش انذار است، دیگر دعوت‌کننده‌ای که کارش هدایت است.
فرق میان انذار و هدایت این است که انذار برای آن است که گمراهان از بیراهه به راه آیند، و در متن صراط مستقیم جای گیرند ولی هدایت برای این است که مردم را پس از آمدن به راه به پیش ببرد.[4]
[1] . ؟؟؟؟؟؟؟
[2] . ﴿. . . إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ﴾، رعد، آیه 7.
[3] . عروسي حويزي، عبد علي بن جمعه، تفسير نورالثقلين، محقق: هاشم رسولي محلاتي، قم، اسماعيليان، چاپ چهارم، 1415ق، ج2، ص282؛ و صفار، محمد بن حسن بن فروخ، بصائر الدرجات في فضائل آل محمد:، قم، كتابخانه آيت الله مرعشي نجفي، چاپ دوم، 1404، ص29؛ و كليني رازي، محمدبن يعقوب، الكافي، تهران، دارالكتب الاسلاميه، چاپ چهارم، 1365، ج1، ص191.
[4] . ر. ك: مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران دارالكتب الاسلاميه، 1374، ج10، ص133-130.
