آنچه در تبلیغ دینی به عنوان اصل و محور مورد نظر است جامعیت دین است. دین اسلام به عنوان آخرین شریعت الهی و کامل‌‌ترین آن‌‌ها همواره پاسخ گوی نیاز بشر بوده و هست و اگر این چهره‌‌ی کمال در دین تبیین نشود بحث خاتمیت پیامبر گرامی اسلام مورد شبهه قرار می‌‌گیرد.

بنا براین دین اسلام کامل کننده شریعت‌‌‌های پیشین خود بوده و ناگفته‌‌‌های ادیان قبلی در این دین مبین بیان شده و انسان‌ها به مقدار بینش و نگرش خویش از آن بهره می‌‌جویند.

برای اثبات جامعیت دین اسلام نکاتی به نظر می‌‌رسد که عبارتند از:

1- تناسب تعالیم دینی و مفاهیم آن با مسایل روز و به اصطلاح به روز بودن آن.

2- جوابگویی به نیازهای بشری از سوی آموزه‌‌‌های آسمانی در هر زمان که این مسأله با قرآن و سنّت که مفسّر و مبین قرآن کریم است صورت می‌‌گیرد.

3- قدرت رقابت دین اسلام با دیگر ادیان آسمانی و تکامل محسوس آن نسبت به ادیان پیشین.

4- بهره‌مندی از اهرم‌‌‌های شایسته و مفید در زمان‌‌‌های گوناگون به ویژه در زمان پیشرفت علم و دانش و تکنولوژی.

5- ناب بودن مفاهیم دینی و تطابق همه جانبه آن‌‌ها با منطق و عقل که چراغ درونی هدایت بشری است.

6- فطری بودن معارف دینی و سازش آن با فطرت بشری.