تفکّر کن که چرا بدن‌های حیوانات با وجود غذا خوردن دائمی همیشه نمو نمی‌‌کند، بلکه به حدّی از بزرگی که رسیدند به همان حد می‌مانند و بزرگ‌تر نمی‌‌شوند برای آن که مصلحت در هر یک از اصناف حیوان و انواع ایشان است که به حدی از بلندی و ضخامت بوده باشد تا به یک دیگر مشتبه نشوند و آن مصالحی که از برای ایشان آفریده شده از ایشان فوت نشود. اگر پیوسته در نمو بودند آن مصالح فوت می‌شد لهذا به آن حد که رسیدند با وجود خوردن غذا نمو نمی‌‌کنند چرا بدن آدمی به خصوص از میان سایر حیوانات مانده می‌شود از حرکت‌ها و راه رفتن و دشوار است بر او صنعت‌های لطیف مگر برای آن که معونه عظیم باشد در آنچه مردم به آن محتاجند برای پوشیدن و رخت خواب و کفن کردن و اشباه این‌ها قوّتی به هم رسد و احوال منتظم گردد.