بعضی فرموده‌‌اند: مراد از «عقود» نيت‌هاست و «حل»، فسخ آن‌ها است و چون فسخ عزيمت‌ها را هم به پيدايش انصراف قلبی از نيت معنی کرده‌‌اند فرموده‌اند: «و حَلِّ الْعُقُودِ» عطف تفسيری است اما بنابر اين که هر جمله مفهوم مستقل داشته باشد اين احتمال نزديک به ذهن است که مراد از حل عقود باز کردن گره‌‌های امور و حل مشکلات و دشواري‌هاست.

آری گره‌‌های بسته به لطف و عنايت خدا گاهی چنان باز می‌شود که به هيچ چيز جز مدد غيبی و عالم غيب امکان استناد ندارد.

انسان برای رسيدن به مقصودی هر چه طفره می‌‌کند و در توان دارد اقدام می‌‌نمايد. اما همه درها را به روی خود بسته می‌‌بيند و سعی و تلاش خود را بی‌ثمر می‌‌يابد ولی به عنايت الهی و به گونه‌ای که در ذهنش خطور نمی‌‌کرد دری که هرگز باز شدنش را احتمال نمی‌‌داد به رويش باز می‌شود و به مقصد نايل می‌گردد در اين دو مورد «فسخ عزيمت‌ها و باز شدن گره‌ها» حکايات و سرگذشت‌ها بسيار است و مضمون اين آيات:

ـ ﴿سَيَجْعَلُ اللَّـهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً﴾ [1]

ـ ﴿فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً﴾[2]

ـ و ﴿وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ فَهُوَ حَسْبُهُ﴾ [3]

ـ و ﴿مَنْ يَتَّقِ اللَّـهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْراً﴾. [4]

در دعاهايی مثل: «يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ» بر ايشان ظاهر شد چنان که در اين ابيات که از امام علی7 در ديوان نقل شده است نيز به اين حقيقت اشاره شده است:

[1] . سوره‌ی طلاق، آيه‌ی 7.

[2] . سوره‌ی انشراح، آيه‌ی 5 و 6.

[3] . سوره‌ی طلاق، آيه‌ی 3.

[4] . سوره‌ی طلاق، آيه‌ی 4.

[5] . شرح ديوان ميبدی، ص 453.