تأمل کن : در آب دهان و منفعتی که در آن هست زيرا که حق تعالی چنين مقرر گردانيده که هميشه در دهان جاری باشد، که کام و گلو را ترکد. اگر اين رطوبت نمی‌‌بود آن‌ها فاسد و بی طراوت می‌‌شدند، اگر اين رطوبت با غذا هضم نمی‌‌شد، در گلو گوارا نمی‌‌شد و اين رطوبت مرکبی است از برای غذا که آن را به معده می‌‌رساند.

و ايضا اين رطوبت به زَهره می‌‌رسد و موجب صلاح حال انسان است زيرا که اگر زهره خشک شود آدمی هلاک می‌‌شود. اطلاع بر امراض و معالجه آن‌ها به اين آسانی می‌بود، هر آينه مردم را ترس از مرگ و بيماری نبود و علم به بقای خود به هم می‌‌رسانيدند و به سلامت و صحت خود مغرور می‌‌گرديدند و موجب طغيان و فساد ايشان می‌‌شد.

و مفسده ديگر اين که پيوسته رطوبات شکم مترشح می‌بود و هر جائی که می‌‌نشست و می‌‌خوابيد ملوث می‌‌گردانيد و جامه‌اش هميشه تر و کثيف می‌‌شد و عيش بر او فاسد می‌‌گرديد.