پندار واهی
مفضّل گفت: گفتم ای مولای من! گروهی می‌گويند که اين‌ها از فعل طبيعت است.
حضرت فرمود که: بپرس از ايشان که آيا اين طبيعت که شما میگوئيد علم و قدرت دارد بر اين افعال يا نه؟ پس اگر گويند که علم و قدرت دارد، پس به خدا قائل شده‌اند و او را «طبيعت» نام کرده‌اند، زيرا که معلوم است طبيعت را شعوری و اراده نيست. و اگر گويند که طبيعت را علم و اراده نيست، پس معلوم است که اين افعال حکیمانه از طبيعت بی‌شعور صادر نمی‌شود چنانچه دانستی و ليکن عادت الهی جاری شده است که اشياء را با اسباب جاری نمايد و جاهلان بر اين اسباب نظر افکنده‌اند و از مسبب الاسباب غافل شده‌اند.
