مفضّل گفت: پس چرا بعضی از مردم اين جوارح ايشان مفقود می‏باشد و آن اختلال‌ها که فرموديد در احوال ايشان به هم می‏رسد؟

حضرت فرمودند که: اين برای تأديب و موعظه است برای آن کسی که مبتلا می‌شود و غير آن، چنانچه پادشاهان تأديب می‏کنند.

مردم را که ايشان ترک اعمال قبيحه بکنند و ديگران نيز از احوال ايشان پند گيرند، و مردم اين را از ايشان می‏پسندند و انکار بر ايشان نمی‏کنند و در اين باب تصويب رأی ايشان می‏نمايند. و باز حق تعالی اين گروه را که به اين بلاها مبتلا گردانيده اگر صبر کنند و به سوی خدا بازگشت نمايند بعد از مرگ آن قدر ثواب کرامت فرمايد که در جنب آن ثواب‌ها بسيار این بلاها را سهل و حقير می‏شمارند، حتی آن که اگر ايشان را بعد از مرگ مختار کنند ميان آن که به دنيا برگردند، صحيح باشند يا مبتلا، هر آينه اختيار بلا را خواهند کرد برای آن که اجرها (پاداش‌های) ايشان مضاعف گردد.