پس فرمود که: کيست آن که نظاره‌گر احوال انسان است و او را در هر حال و به آنچه مناسب اوست می‌رساند مگر آن خداوندی که او را از سرای عدم به ساحت وجود آورده و متکفّل مصالح او گرديده؟ اگر اشياء به اهمال و بیمدبّری بر اين نظام تواند بود، بايد که تدبير و تقدير باعث اختلال امور گردد.

و اين سخن در غايت رسوائی و بطلان است و دليل جهل گوينده آن است، و هر [ذی] عقل می‌داند که از خلاف تدبير، نظم به وجود نمی‌آيد و تدبير موجب اختلال امور نمی‌شود، خدا بلندتر است از آنچه ملحدان می‌گويند [به] بلندی بسيار.[1]

[1] . سوره اسراء، آيه 43.