در ادامه خطبه مبارک حضرت زهرا3 به این عبارت می‌رسیم که می‌‌فرمایند:
«وَ حَرَّمَ اللَّـهُ الشِّرْكَ إِخْلَاصاً لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ».[1] شروع این فراز با این جمله بود که فرمودند: «فَجَعَلَ اللَّـهُ الْإِيمَانَ تَطْهِيراً لَكُمْ مِنَ الشِّرْكِ» و ختم این کلام هم با این عبارت است که می‌‌فرمایند: «وَ حَرَّمَ اللَّـهُ الشِّرْكَ إِخْلَاصاً لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ ». از ترتیب و تنظیم این عبارات می‌توان استفاده کرد که مبدا و پایان دین، توحید است.

آغاز کار انبیاء مبارزه با شرک است و مقصد کارشان برانداختن ریشه شرک، و آن چه انسان را به سعادت می‌‌رساند توحید است و آن چه موجب سقوط انسان می‌شود شرک است.

توحید معانی عمیق، غنی و لطیفی دارد که اگر آن‌ها را درست درک کنیم خواهیم فهمید که سر تا پای دین چیزی جز توحید نیست. مرحوم علامه طباطبایی; می‌‌فرمودند: «اگر ما همه اسلام را جمع و فشرده کنیم حاصل آن توحید خواهد شد و اگر توحید را باز کنیم تمام تفصیلات شریعت از دل آن بیرون خواهد آمد.» بنابراین توحید لوح فشرده اسلام است.

[1] . بحار الانوار، ج 29 ص 322.