نذر، بر حسب امر به دو شکل تقسیم می‌‌شود:

اول: نذر بر اطاعت و آن این است که انسان به انجام طاعات و مستحبات اقدام نماید، که به منزله ی شکر عملی برای خداوند متعال در برابر استجابت نذر است. مانند نذر امام علی7 هنگامی که امامان، حسن و حسین8 مریض شدند. یعنی نذر مانند این است که انسان بگوید: برای خدا بر من است اگر حاجتم برآورده شود؛ به حج یا عمره بروم یا از مالم فلان مبلغ را انفاق کنم؛ پس در حقیقت شکر خداوند متعال است به خاطر نعمتی که به سبب برآوردن حاجت به او ارزانی داشته است.

دوم: نذر زجر یا دوری کردن است و آن نذری است که انجام کار شرعی در گرو فعل حرام یا مکروهی افتد. مثل اینکه فردی بگوید: اگر فعل حرامی انجام دادم یا نماز را ترک کردم یا سیگار کشیدم برای خدا بر من است که سه روز، روزه بگیرم.