بر نذر کننده واجب است که به نذر خود وفا کند و به تاخیر انداختن آن هم جایز نیست مگر با دلیل موجّه. خداوند متعال در قرآن کریم فرموده‌اند: ﴿وَلْیُوفُوا نُذُورَهم﴾[1].

اگر نذر کننده ای بدون علت یا مانعی به نذرش وفا نکرد، کفاره­ای بر او واجب می‌‌­شود مانند:

1 ـ آزاد کردن بنده.

2 ـ غذا دادن به ده فقیر یا لباس پوشاندن بر آنها.

3 ـ نذر نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است.

[1] . سوره حج، آیه 29.