در كافى و تهذيب به اسناد خود از امام ابى جعفر7 نقل مىكنند كه فرمود:
خداى تعالى هيچ پيغمبرى را مبعوث نفرمود مگر اينكه در علمش گذشته بود كه وقتى دين او كامل شود كمال دين او مستلزم تحريم شراب خواهد بود، و هميشه شراب حرام بوده است، چيزى كه هست طرز تحريم در بين مردم در شريعت هر پيغمبرى نسبت به اول بعثت و آخر آن مختلف بوده، اول به طور ملايم، سپس به طور جزم و قطع، چون اگر از همان بار اول آن را تحريم مىكردند، و شدت عمل به خرج مىدادند مردم زير بار نرفته و به طور كلى رشته را پاره مىكردند.
و نيز حضرت ابى جعفر7 فرمود: كسى به قدر خداى تعالى در رفتار خود رعايت رفق و مدارا را نمىكند، و اين هم از رفق خداى تعالى است كه تكليف را به تدريج و به ملايمت در بين بندگان خود اجرا مىنمايد، چون مىداند اگر يكباره تكليف را به دوش آنان بگذارد هلاك و گمراه مىشوند.[1]
پرسيدند «ازلام» چيست؟ حضرت فرمود: همان تير چوبهايى كه با آن قرعه مىانداختند.[2]
و در كافى به سند خود از عطاء بن يسار از ابى جعفر7 نقل مىكند كه فرمود: رسول اللَّه6 فرموده است: هر مسكرى حرام و هر مسكرى خمر است.[3]
مؤلف: اين روايت از طرق اهل سنت از عبد اللَّه بن عمر از رسول اللَّه6 نقل شده، و لفظ آن چنين است: هر مسكرى خمر و هر خمرى حرام است.
و در تفسير عياشى از ابى الصباح از امام صادق7 نقل شده كه فرمود: من از آن جناب از «نبيذ» و «خمر» پرسيدم كه آيا هر دو به يك منزلت و هر دو حرامند؟ فرمود: نه، نبيذ به منزله خمر نيست، زيرا خداى تعالى خمر را حرام كرده چه كم باشد و چه زياد، كما اينكه ميته و خون و گوشت خوك، كم و زيادش را حرام نموده، و رسول اللَّه6 از هر مشروبى مسكرش را تحريم كرده، و البته هر چه را كه رسول اللَّه6 تحريم كند خدا تحريم كرده است.[4]
و در كافى و تهذيب به اسناد خود از امام موسى بن جعفر7 نقل كرده كه فرمود: خداى تعالى شراب را حرام نكرده از جهت اينكه با اسم آن دشمن
است، بلكه آن را تحريم فرموده براى خاطر آثار سوء و عاقبت وخيم آن،
بنابراين هر چيزى كه در اثر و عاقبت سوء با آن شريك باشد آن هم خمر و حرام است.[5]
و در روايت ديگرى است كه هر چيزى كه كار خمر را بكند خمر
است.[6]
[1] . كافى ج 6 ص 395 ح 3 تهذيب الاحكام ج 9 ص 102 ح 178.
[2] . كافى ج 5 ص 122 ح 1. [.....]
[3] . كافى ج 6 ص 408 ح 3.
[4] . تفسير عياشى ج 1 ص 340 ح 184.
[5] . كافى ج 6 ص 412 ح 1؛ تهذيب ج 9 ص 112 ح 221.
[6] . كافى ج 6 ص 412 ح 2.
