و اما عصمت در آیه مورد بحث ظاهرش این است که به معنای نگهداری و حفاظت از شر مردم باشد، شری که انتظار می‌رفته متوجه نفس شریف رسول اللَّه6 شده و یا مانع مقاصد و هدف‌های مقدس دینیش و یا موفقیت در تبلیغش و یا به نتیجه رسیدن زحماتش و در یك جمله آنچه مناسب ساحت مقدس اوست، بشود و این ربطی به مساله عصمت انبیا ندارد.

و بهر حال از موارد استعمال این کلمه به دست می‌آید که این کلمه به معنای گرفتن و نگهداری است، و اینکه عصمت از شر مردم را معلق گذاشت، و بیان نفرمود که آن شر چه شری است و مربوط به چه شانی از شؤون مردم است؟ آیا از قبیل کشتن و مسموم کردن و غافلگیر ساختن است؟ یا مقصود آزارهای روحی از قبیل دشنام و افترا است؟ یا از قبیل کارشکنی و به کار بردن مکر و خدعه است؟

و خلاصه، از بیان نوع شکنجه و آزار مردم سکوت کرد تا افاده عموم کند، و همه انواع آزارها را شامل شود، و لیکن از همه بیشتر همان کارشکنی‌‌ها و اقداماتی که باعث سقوط دین و کاهیدن رونق و نفوذ آن است به ذهن می‌رسد.