و پر واضح است که اگر چنین توهم و شبهه‌ای در بین مردم پای گیرد و در دل‌هایشان جاگیر شود تا چه اندازه در فساد و از بین بردن دین تأثیر دارد، و هیچ نیرو و هیچ فکر و تدبیری نمی‌‌تواند آن اثر سوء را متوجه سازد، پس غیر این نیست که این حکمی که در آیه مورد بحث، رسول اللَّه6 مامور به تبلیغ آن شده، حکمی است که تبلیغ آن مردم را به این توهم می‌اندازد که رسول خدا6، این مطلب را از پیش خود می‌گوید، و مصلحت عموم و نفع شان در آن رعایت نشده است، نظیر داستان زید و تعدد زوجات رسول و اختصاص خمس غنیمت به رسول اللَّه6 و امثال این احکام اختصاصی، با این تفاوت که سایر احکام اختصاصی چون اصطکاکی با منافع مسلمین ندارد یعنی نفعی از آنها سلب نمی‌‌کند و ضرری به آنها نمی‌‌رساند از این جهت طبعا باعث ایجاد آن شبهه در دل‌ها نمی‌‌شود.[1]

[1]. مثلا داستان ازدواج رسول خدای6 با همسر زید ـ پسر خوانده خود ـ تنها حکمی مخصوص به خود آن جناب نبوده، گر چه ممکن است توهم شود که این هم به منظور انتفاع شخص رسول اللَّه6 تشریع شده است، لیکن چون این حکم عمومی اعلام شده است و عموم مسلمین می‌توانند با زن پسر خوانده‌‌های خود ازدواج کنند، از این رو خیلی به ذوق نمی‌‌زند، و در داستان ازدواج بیش از چهار همسر دائمی، گر چه حکمی است مخصوص به رسول اللَّه6 لیکن باز هم باعث تقویت آن شبهه در دل‌ها نمی‌‌گردد، زیرا به فرض اینکه (العیاذ باللَّه) رسول اللَّه6 این حکم را از روی هوای نفسانی و بدون دستور خداوند مقرر کرده باشد چون هیچ مانعی برای آن جناب به نظر نمی‌‌رسد که این حکم را توسعه دهد و هیچ فرضی تصور نمی‌‌رود که از این توسعه مضایقه نماید، از این رو باز هم به ذوق‌ها نمی‌‌زند، مخصوصا رسول اللهی که سیره و رفتارش در ایثار به نفس بر مسلمان و کافر معلوم و معروف است، رسول اللهی که مردم را در آنچه خداوند از مال و چیزهای دیگرروزی فرموده بر خود مقدم می‌دارد، چگونه ممکن است مردم را محدود و محکوم کند به اینکه بیش از چهار همسر دائمی اختیار نکنند و لیکن خود تا 9 نفر اختیار کند؟! پس جای هیچ تردیدی نیست که اجرای این حکم نسبت به خصوص خود از ناحیه خداوند بوده نه از روی هوا.