وَ مَرَدَةِ أَهْلِ الْکِتابِ[1]
پیامبر مبتلا شد به سرکشان از اهل کتاب. همانطور که میدانید به اهل کتاب از قبل بشارت به بعثت پیغمبر خاتم داده شده بود، چه در تورات و چه در انجیل. امّا پس از بعثت رسول اکرم6 این اهل کتاب از تعالیم و کتب خودشان تمرّد و سرکشی کردند و همینها جنگها و فتنهها بر پا کردند و با مشرکین همدست شدند.
کُلَّمٰا أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّـهُ[2]
هر وقت اینها آتش جنگ میافروختند خداوند آن را خاموش میکرد.
أَوْ نَجَمَ قَرْنُ الشَّیْطانِ أَوْ فَغَرَتْ فاغِرَةٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ قَذَفَ أَخٰاهُ فی لَهواتِهٰا[3]
هرگاه شاخ شیطان ظاهر میشد یا هرگاه دهان بازکنندهای از مشرکین دهان باز میکرد و میخواستند علیه مسلمین فتنه به راه اندازند، برادرش را در دهان حوادث میانداخت.
از اینجا حضرت زهرا3 بسیار زیبا وارد برخی مسائل میشود که اصلاً سبک بیان ایشان معجزه است. بعد از بیان اصول اعتقادات و فروع و احکام و.. . میفرماید هر وقت شاخ شیطان ظاهر میشد یعنی هر وقت توطئه علیه اسلام پدیدار میشد و مشرکین علیه اسلام وارد میدان میشدند و آتش جنگ برافروخته میشد، پدرم رسول خدا6 برادرش علی7 را در حوادث وارد میکرد یعنی پدرم گرههایی مثل ابوسفیانها، عمربن عبدودها و.. . را توسط علی7 باز کرد و از سر راه برداشت و الا شما که همواره خود را از حوادث دور نگاه میداشتید، فقط علی7 بود که به میدانهای سخت میرفت و تاریخ گواه بر این مطلب است.
وَ يَنْكَفِئُ حَتَّى يَطَأَ جَنَاحَهَا بِأَخْمَصِهِ وَ يُخْمِدَ لَهَبَهَا بِسَيْفِهِ
و علی7 نیز از میدان باز نمیگشت مگر وقتی که گوشهای آنها را زیر پا لِه و شعلۀ فتنۀ آنان را با شمشیرش خاموش کرده بود و این کارها را علی7 کرد نه شماها.
یک نکتهای را هم بگویم که از شواهد معلوم است که زمانی که حضرت زهرا3 این خطبه را در مسجد ایراد میکند حضرت علی7 در خانه است و دائماً نگران است که همسرش فاطمه3 کی از مسجد بر میگردد، یعنی حضرت علی7 در این مجلس حضور نداشته است. که در انتهای خطبه به آن میپردازیم. سپس حضرت3 شروع میکند به بیان کمالات علی7.
مَكْدُوداً فِي ذَاتِ اللَّـهِ مُجْتَهِداً فِي أَمْرِ اللَّـهِ[4]
علی7 سخت در راه خدا مبارزه کرد و در انجام دستورات الهی سختکوش و تلاشگر بود.
قَرِيباً مِنْ رَسُولِ اللَّـهِ
علی7 نزدیکترین اشخاص به رسول خدا6 بود.
سَيِّداً فِي أَوْلِيَاءِ اللَّـهِ
و او آقا، سرآمد، سرور و سالار اولیای خدا بود.
مُشَمِّراً نَاصِحاً مُجِدّاً كَادِحاً
مهیای خیرخواهی بود که جدّیت و فعالیت داشت در این راه.
لَا تَأْخُذُهُ فِي اللَّـهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ
و سرزنش سرزنش کنندگان هم در او که در راه خدا کوشش میکرد اثر نداشت. یعنی در راه حق به خاطر سرزنش تحت تأثیر دیگران قرار نمیگرفت و تنها رضای حق برای او منظور نظر بود نه رضای مخلوق.
با کمی دقّت هم میتوان فهمید که همین دفاع از مقام و حق حضرت علی7 بود که باعث شد تا این مردم بیخبر حضرت زهرا3 را به آن ترتیبی که میدانید به شهادت برسانند.[5]
[1] . اشاره به تمرد اهل کتاب از کتب آسمانی.
[2] . اشاره به نقش علی7 در مبارزه با فتنهها.
[3] . اشاره به کمالات حضرت علی7.
[4] . مائده ، آیه 64.
[5] . متن فوق شرح فشردهای بودهاند آیهٔ الله آقا مجتبی تهرانی.