بحث ما درباره‌ی امامت است. می‌دانیم كه در میان ما شیعیان مسأله‌ی امامت اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. سایر فرق اسلامی آن قدر برای این مسأله اهمیت قائل نیستند. سرّ مطلب این است كه مفهوم امامت در نزد شیعه با مفهوم امامت در نزد سایر فرق اسلامی متفاوت است.
البته جهات مشتركی در كار هست ولی یك جهات اختصاصی هم در معتقدات شیعه در باب امامت هست كه به همین جهت مسأله‌ی امامت اهمیت فوق العاده‌ای پیدا می‌كند. مثلا ما شیعیان وقتی كه می‌خواهیم اصول دین را بر طبق مذهب شیعه بیان كنیم می‌گوییم اصول دین توحید است و نبوت و عدل و امامت و معاد، یعنی امامت را جزء اصول دین می‌شماریم.
اهل تسنن هم قائل به نوعی امامت هستند و اساسا منكر امامت به یك معنا نیستند، امامت را به شكل دیگری قائل‌اند ولی به آن شكلی كه قائل هستند، از نظر آنها جزء اصول دین نیست بلكه جزء فروع دین است.
