در مبحث ولایت دو بحث جداگانه است:

1ـ «ولایت عامه» یعنى: همیشه و در هر عصر و زمانى باید امام و پیشوایى در میان مردم از سوى خدا باشد؛ خواه مقام نبوت و رسالت هم دارا باشد و یا تنها مقام ولایت و امامت را به عهده داشته باشد.

2ـ «ولایت و امامت خاصه» به این معنا که بعد از پیامبر اسلام6 چه کسى باید عهده دار این منصب و مقام الهى باشد.

به تعبیر دیگر همان گونه که نبوت به دو شاخه نبوت خاصه و عامه تقسیم می‌شود، امامت نیز داراى این دو شاخه است.

راجع به ولایت عامه اشاراتى در قرآن مجید آمده است که ذیلا از نظر می‌گذرد:

1ـ ﴿إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ﴾؛[1] «تو فقط بیم دهنده اى؛ و براى هر گروهى هدایت کننده‌اى است».

2ـ﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقينَ﴾؛[2] «اى کسانى که
ایمان آورده اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، و باصادقان و راستگویان باشید».

3ـ ﴿أَطيعُوا اللَّـهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ﴾؛[3] «اى کسانى که ایمان آورده اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر (خدا)و پیشوایان (معصوم) خود را».

[1] . سوره رعد، آیه 7.

[2] . سوره توبه، آیه 119.

[3] . سوره نساء، آیه 59.