حضرت زهرا3 فرمود:

«فَلَمَّا اخْتَارَ اللَّـهُ لِنَبِيِّهِ6 دَارَ أَنْبِيَائِهِ وَ مَأْوَى أَصْفِيَائِهِ ظَهَرَ فِيكُمْ حَسَكَةُ النِّفَاقِ وَ سَمَلَ جِلْبَابُ الدِّينِ، وَ نَطَقَ كَاظِمُ الْغَاوِينَ وَ نَبَغَ خَامِلُ الْأَقَلِّينَ وَ هَدَرَ فَنِيقُ الْمُبْطِلِينَ فَخَطَر فِي عَرَصَاتِكُمْ.»

یعنی: «هنگامی که خدا برای پیامبرش منزلگاه پیامبران و آرامگاه برگزیدگان خود را برگزید، در میان شما خار نفاق آشکار شد و پوشش دین پوسید و گمراهان ساکت، به سخن درآمدند، و افراد پست و گمنام با قدر و منزلت شده و مرکب اهل باطل به صدا درآمده و در میدان‌های شما به جولان درآمدند».

در این فراز، صدیقه‌‌ی طاهره3 به یک سنت الهی اشاره می‌فرماید، که در هر انقلاب الهی و ایام الله، این سنت جاری شده و آن دوران رکود پس از انقلاب است که در صورت جریان‌های خاصی جلوه می‌کند و اساس انقلاب را تهدید نموده و یا به انحراف می‌کشاند. حضرت، با روشن نمودن آن جریان‌های انحرافی، به مسلمانان هشدار می‌دهد، که قبل از شرح به بیان مقدمه‌ای
می‌پردازیم:

هر انقلاب و حرکت الهی و ایام الله را، در رهایی از بندهای جاهلیت و بردگی و بهبودی اوضاع اجتماع، دو خطر تهدید می‌کند: دشمن خارجی و دشمن داخلی.