با بیعت مردم با ابوبکر کارتعیین زمامدار به ظاهر پایان یافت. اما از آن زمان تا حال و آینده این پرسش باقی است که چرا در چنان مجلس مشورتی که سرنوشت ‏مسلمانان تعیین می‌شد، خاندان حضرت محمد6 را در زمره مشاوران ‏به حساب نیاوردند؟ برای آشوبگران سقیفه کاملا هویدا بود که فرا خوانی خاندان ‏پیامبراکرم6 به آن مجلس، مانع از پیشبرد اهداف آنان است. زیرا در آن صورت ایشان حقایقی از فرمایش‌های رسول اکرم6 را که‏ گویای منزلت ‏خود بود به یاد مردم می‌آوردند و توطئه‏ها خنثی ‏می‏شد. به همین منظور بازیگران سقیفه برای این کار بهترین زمان‏ ممکن را انتخاب کردند تا اهل بیت ‏به موجب اشتغال به مراسم ‏تجهیز پیامبر6 فرصت‏ حضور نیابند.

این پرسش که چرا در سقیفه خاندان وحی را به شور نطلبیدند درهمان زمان نیز از سوی برخی مطرح شد. اما پاسخی که از طرف ‏گردانندگان حکومت ارائه می‌شد این بود که این حرکت تصمیمی از پیش طراحی‏ شده نبود، بلکه ناخواسته و به یکباره اتخاذ شده است.

صمیمی‌ترین یار ابوبکر، یعنی خلیفه دوم، بعدها گفت: انتخاب ابوبکربرای زمامداری کاری ناخواسته و نا اندیشیده بود که خودجوش‏ پیش آمد، اما خداوند آثار زیانبار احتمالی آن را پیشگیری‏کرد.[1] او این سخن را پس از وقتی بیان کرد که این زمزمه درمیان مردم رواج یافته بود که: اگر خلافت ‏برای ابوبکر به تعیین ‏پیامبر6 نبوده و با رای تنی چند از افراد، استوار شده است‏ پس هم اینک نیز مردم حق دارند با رایی به مراتب افزون ‏تر، دیگری را به زمامداری برگزینند.

[1] . سیره ابن هشام، ج 4، ص 308؛ تاریخ طبری، ج 3، ص 205.