نیکی و احسان به دیگران، صفتی پسندیده و ممدوح است که هم از نظر عقل و هم از نظر عرف مورد تأیید است. همه جوامع بشری برای این صفت خداپسندانه، اهمیت خاصی قائلند و فاعل آن را محترم می‌شمارند. در این میان، البته بعضی نیکی‌‌ها اهمیت دو چندان دارد، که نیکی به پدر و مادر از جمله آنهاست.
خداوند در قرآن بیش از 23 بار صراحتاً و یا ضمناً انسان‌ها را به احسان و نیکی به پدر و مادر امر فرموده است.[1] ائمه معصومین: نیز در سخنان و گفتار خود را به این فضیلت مهم سفارش و تأکید فرموده‌اند. حضرت علی7 فرمود: «نیکی به پدر و مادر، ارزش‌مندترین خلق‌‌هاست.»[2]
پیامبر اکرم6 در پاسخ مردی که از حقوق والدین پرسیده بود، فرمود: (هما جنّتک و نارک؛[3] پدر و مادر، بهشت و جهنم تو هستند؛ یعنی: بهشت در رضای آنها و دوزخ در خشم آنهاست.)
حضرت رضا7 فرمود: از پدرت اطاعت کن و نسبت به او مراتب نیکی و تواضع و خضوع و تکریم را معمول دار… خداوند در قرآن شریف حق پدر و مادر را قرین حق خود قرار داده و فرموده است: شکر گزار من و شکر گزار پدر و مادرت باش که برگشت همه به سوی من است.[4]
[1] . بقره، آیات 82، 180 و 215؛ نساء، آیات 36 و 135 ؛ انعام، آیه 151؛ ابراهیم، آیه 40؛ مریم، آیات 14 و 32؛ اسراء، آیات 23، 24 و 25؛ عنکبوت، آیه8؛ لقمان، آیات 14 و 15؛ احقاف، آیات 14، 17، 18 و 19؛ نوح، آیه 38؛ بلد آیه 3.
[2] . بحار الانوار، ج77، صفحه 212.
[3] . میزان الحکمه، ج10، ص 708.
[4] . تفسیر مجمع البیان، ج6، ص411 .
