و این در کمال ظهور است؛ زیرا که دانستی که بقای دین نبی متوقف به وجود امام7 است که اگر بعد از پیغمبر6 خلیفه نباشد دین او پابرجا نمی‌ماند. و شکی نیست که چنین امری عمده اصول دین است و حدیثی هم که از پیغمبر6 رسیده است و شیعه و سنی جمیعا آن را قبول دارند و در کتب فریقین به طرق متعدده رسیده است دال بر این معنی است و آن حدیث این است که:
«کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، مردن او مثل مردن اهل جاهلیّت خواهد بود.»[1]
از جمله عجایب زمان و غرایب دوران آن است که اهل سنت با وجود این که امامت را از فروع دین می‌دانند[2]، کمال عداوت و بغض را با شیعه دارند، بلکه بسیاری از ایشان حکم به مباح بودن قتل و اسیری ایشان می‌کنند[3] آیا هر گاه امامت از فروع دین باشد چه فرقی است بین شیعه و اهل سنت که خودشان در فروع با یکدیگر اختلاف دارند ولی به سبب این اختلاف یکدیگر را واجب القتل نمی‌دانند، پس اگر کسی که در مسأله امامت با ایشان مخالف است واجب‌القتل و مستحق بغض و دشمنی باشد لازم می‌آید که هر کدام از گروه‌های چهارگانه نسبت به یکدیگر چنین باشد زیرا آثار هم در این مسأله با هم اختلاف دارند.
بلی، اگر شیعه ایشان را دشمن دارند و بغض و عناد با ایشان داشته باشند صحیح خواهد بود؛ نظر به این که شیعه امامت را از اصول دین می‌دانند. حقیقت امر این است که چون مذهب اهل سنت مذهبی است غیر مستند به کلام خدا و رسول، و امریست خود ساخته و اعتقاد ایشان درباره امامت تکیه‌گاه درستی ندارد.
[1] . من مات ولم یعرف امام زمانه، مات میته جاهلبیه؛ این حدیث شرف متواترا نقل شده و در صحاح عامه روایت کرده‌اند با مختصر فرقی در بعضی الفاظ که مفاد همه آن ها یکی است و چندان فرقی پیدا نمی‌‌کنند و (حتی) معاویه نیز آن را روایت کرده است.
مسند امام احمد، ج 4، ص 96؛ وصفی الدین طریحی در شرح باب حادی عشر گوید: نقل اجماع مسلمین شده که رسول الله6 آن حدیث را فرموده است. چاپ نجف، علامه تفتازاتی در شرح مقاصد این حدیث را با آیه شریفه: ﴿أَطيعُوا اللَّـهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ﴾ (خدا را اطاعت کنید، و پیامبر و اولیای امر خود را نیز اطاعت کنید. سوره نساء (4) آیه 59) در مفاد، با هم دانسته؛ چاپ استانبول، سال 1305 ه. ج، ص 275.
نیز تفتازانی در شرح عقائد نسفی حدیث شریف را نقل کرده، چنان که در ص 181، چاپ اسلامبول، سال 1326 ه. ق و همچنین در طبع سال 1302 موجود است، ولی در طبع سال 1313 ه، هفت صفحه تقریبا از آن کتاب (را) تحریف کرده‌اند که در آن صفحات حدیث شریف موجود بود از بین رفته است. و تحریف کردن اهل سنت این قبیل کتاب ها و خاصه کتاب‌های حدیث را از غرایب روزگار است و جا دارد در این خصوص کتاب مستقلی تالیف شود و تحریفات آن ها یک به یک در کتاب ها تعیین شود یکی از علمای اعلام اهل سنت بعد از نقل حدیث شریف گوید:
فمن لم یعرف امام زمانه و انه فی ظل امانه، فکما عاش عیشه جاهلیه فقد مات میته جاهلبیه.
پس هر کس امام زمان خود را نشناسد و نداند که در سایه امان اوست، گویی به مانند زندگانی زمان جاهلیت زیسته و قطعا مانند مردن زمان جاهلیت جان خواهد سپرد. هامش شرح عقائد نسفی، چاپ اسلامبول، ص 181.
[2] . اربعین، فخررازی، چاپ حیدرآباد، ص 456.
[3] . قتل عام‌های زمان داران اهل سنت و فتوای فقیهان عصرشان به مهدور الدم بودن شیعه در تاریخ مشهور مسطور است و ستم کاران روزگار چه آزارها و اذیت ها به شیعه کرده‌اند از حوصله بیان خارج است، رجوع شود به کتاب الشیعه و الحاکمون، تالیف علامه آقا شیخ محمد جواد مغنیه (دام بقائه) که مکرر طبع شده است و شگفت تر اینکه در عصر حاضر وهابی‌های بادیه نشینان صحرای نجد اهل جمرد و خمود و خشک، در حق شیعه همان عقیده را دارند که پشینیان سنی ها داشتند. اگر اوضاع دنیا مانع نمی‌‌شد در حق شیعه از گذشتگانشان هم بدتر رفتار می‌کردند.
