ایشان، پس از بیان معنی لغوی ثقلین و عترت، مراد از اهل بیت و عترت را چنین می‌نویسد: مراد حضرت رسول اکرم6 از، «عترتِی اهلَ بَیتِی» خصوص وجود مقدس امیرالمؤمنین7 و فاطمه زهراﹴ و حضرت امام حسن و امام حسین8 و 9 پسر، یکی پس از دیگری از ذریه امام حسین7 است که آخرین آنها حضرت بقیهٔ اللهﹳ می‌‏باشد.

شاهد اول ما؛ حدیث کساء است، که پیغمبر که علی و فاطمه و حسنین: را در زیر کساء گرفت و عرض کرد: «اللّهُمّ هَؤُلَاءِ أهْلُ بَیتِی!» و با خودش مجموعاً پنج نفر أهل الْبَیت بودند و ذریه حضرت سید الشهداء: به دلایل قطعیه و قرائن شهودیه تا امام زمان داخلند و ما بحث از این حقیقت را به طور کامل، در ضمن بحث از آیه تطهیر، نموده‌‏ایم.

شاهد دوم؛ روایاتی است که شیعه و عامه از رسول خدا6 روایت کرده‌‏اند که آن حضرت تفسیر این فقره را مشروحاً فرموده و علی بن أبیطالب و حَسَنین و صدیقه کبری و سپس 9 امام دیگر را یا یکایک آنها را با نام و نشانشان و یا به طور اجمال تا حضرت مهدی، قائم آل محمد4 بیان نموده است.

این روایات که از فریقین با سند قطعی و صحیح الصدور رسیده است، فراوان و بسیار جالب است و... [لذا] قرآن و عترت از جهت اهمیت، به مثابه نفس خود حضرت رسول هستند و بر امت لازم است نه تنها از نقطه نظر تشریف، بلکه از جهت اشرافِ آنها، بدانها با نظر تکریم و تعظیم و تفخیم بنگرند و آنها را ولی و والی و مُسَیطر و مُهَیمن بر خود بدانند، همان‌طور که رسول الله6 در حیات خود، وَلی و والی و مسیطر و مهیمن بود.